,,Nederland is klein, in drie uur kun je overal zijn.’’, verhaalt de bio. ,,Toch zorgt de afstand tot de Randstad voor eerlijke muziek die niet onderhevig is aan de waan van de dag.’’. Dat intrigeert me mateloos. Wat bedoelt de schrijver van DIFFs bio te zeggen? Dat de waan van alledag regeert in de Randstad? Dat er alleen maar hipstermuziek gemaakt wordt omdat Giel Beelen toevallig een tv-programma heeft? DIFF maakt rootsrock met een groot americana-gehalte en daar hoef je verder geen woorden aan vuil te maken. Helemaal niet in de Randstad. Dit debuut kent eigenlijk maar een groot nadeel en dat is de uitspraak van zanger Diff Rouw. Kun je daar doorheen prikken, dan houd je een relaxte gitaarplaat over vol weemoedige slide- en fingerpicking-songs die qua geluid liggen tussen Danny Vera en een Engelse bluesband van veertig jaar geleden. Dit vijftal uit Leeuwarden heeft niet veel meer nodig. En ja, als de heren uit het verre Noorden ons Westerlingen moeten uitleggen hoe rootsrock gespeeld moet worden, dan bellen we graag om dat uitgelegd te krijgen. Want, als er al iets is door de waan van de dag geblokkeerd kan worden dan is het wel het fanatieke purisme van de heren als het gaat om het omarmen van Amerikaanse muziek. Doorrocken met Diff en de Randstad mijden als de pest!
mij=Sena
File: DIFF – Count Your Losses
File Under: Direct Fries Americanalijntje