Soms zegt een foto meer dan in je woorden kan uitbrengen. Wie herinnert zich nog de niet zo blije gezichten van de overgebleven leden van Di-rect tijdens hun persconferentie vorig jaar. Tim had net aangekondigd dat hij de band ging verlaten en de toekomst van de band hing aan een zijden draadje. Nu een jaar later is het tij gekeerd en lijkt het erop dat het vertrek van Tim misschien wel het beste is wat de band is overkomen. Via een televisieprogramma werd zanger Marcel aangetrokken en is er een nieuw album op komst. Met een heel ander geluid. Tijd voor File Under om dus een jaar later over het nieuwe album te gaan praten met de jongens in hun eigen studio.
mij=Interview: Danny.
Hetgeen wat het meest opvalt is het andere geluid. Vorig jaar op de persconferentie gaf Spike aan dat hij al heel wat nieuwe nummers had geschreven, met Tim als zanger in het achterhoofd. Zijn die nummers nu ook op dit album gekomen?
Spike: 'De nummers die we toen hadden zijn ten tijde van toen we Tommy deden geschreven door Vince en mij. En dat was niet zozeer voor Tim bedoeld hoor, we deden inspiratie op door die The Who-nummers waardoor we heel anders zijn gaan schrijven.'
Bas: 'Ja, maar die nummers zijn indertijd ook wel veranderd hoor. Het kan aan het begin van een liedje nog alle kanten op gaan, dus zoals het nu op de plaat staat zal het anders zijn dan toen.'
Spike: 'Kijk als je Tommy negentig keer speelt dan verrijkt dat je muzikaliteit ook qua schrijven, dus die liedjes gingen sowieso een andere kant op.'
Marcel: 'En ik heb ook wel mee kunnen werken aan de liedjes. Anders was ik hier niet aan begonnen als ik er alleen voor was om het liedje in te zingen.'
Bas: 'Alleen “The Times Are Changing” was eigenlijk al helemaal af en dat heeft hij ingezongen. De rest is echt een groepsproces geweest. En dat was ook aftasten wat Marcel zijn smaak en invloed zou worden en dat bij elkaar laten komen. En dat heeft tot spannende dingen geleid.'
Marcel: 'Het mooie van met deze groep mensen werken is ook dat iedereen in zijn waarde gelaten wordt en dat iedereen dezelfde inspraak heeft. En daardoor ontstaan er mooie verrassingen. En dan mag een nummer wat mij betreft best de zes minuten overschrijden.'
Een van die verrassingen was voor mij wel de hidden track. Dat had volgens mij niet met het oude Di-rect gekund.
Marcel: 'Sterker nog, we waren in Liverpool om de plaat op te nemen en Bas en Spike zaten in de engineersruimte en Jamie, Vince en ik zitten boven wat te klooien. En toen hebben we de laptop opengeklapt en met een microfoontje dat geklooi opgenomen. Dat was puur fun and joy.'
Bas: 'Dat stukje geeft ook precies de sfeer weer van dat moment, van het opnemen van deze plaat. Gewoon heel ontspannen.'
Op het album hoor je invloeden van grote stadion rockbands. Is dat een bewuste keuze geweest?
Spike: 'Grote stadion rock?'
Bas: 'Ja, ik begrijp wel wat hij bedoelt. Kijk veel liedjes lenen zich er wel voor om voor een groot publiek te brengen waarbij iedereen makkelijk mee kan zingen. En dat betekent dat je het met veel mensen deelt en dat is precies wat we willen.'
Aan de andere kant staan er ook hele kleine dingetjes op. Het outro van “Veni, Vidi, Vici” bijvoorbeeld, zou weer meer geschikt zijn voor in het theater. Waar kom dat contrast vandaan?
Vince: 'Het is ook prima geschikt voor bij een fotoshoot.'
Jamie: 'Maar het is een stukje gevoel. Dat stukje van “Veni, Vidi, Vici” was een idee van Vince wat hij al heel lang had liggen. En als dat gewoon kan en het voelt goed, why not. Het is onze plaat en als wij dat zo voelen dan kan dat er gewoon op.'
Spike: 'Het is ook een stukje vrijheid. Deze plaat is heel erg ongedwongen gemaakt. En ik denk ook dat iedereen daar heel erg creatief door werd. En ook met de keuzes van bepaalde stukken op de plaat, hadden we zo iets van laat het maar gaan. Het mag best een minuut langer duren dat nummer. En ik hoop dat juist door dit soort uitstapjes die we maken op de plaat dat mensen die vrijheid ook voelen.'
Heeft het er dan ook mee te maken dat toen Tim uit de band stapte jullie feitelijk zonder platenmaatschappij zaten en dat daarmee ook de druk van bovenaf weg was?
Bas: 'Ja, we zijn vrijer gelaten dan ooit. “The Times Are Changing” was daarin een belangrijk iets, met de demo daarvan kregen we het vertrouwen van iedereen om ons heen dat we op een goede weg zaten. EMI was daar ook gerust op. Zij zeiden toch van “ja, ga maar naar Liverpool om het album op te nemen”. Daar zijn we dus ook dankbaar voor dat we dit op ons eigen houtje mochten doen.'
De eerste grote show zit er op. Hoe hebben jullie dat ervaren?
Bas: 'We hebben met oud en nieuw in Rotterdam gestaan maar dat was nog op een grote afstand van het publiek. Paaspop in Schijndel was echt meteen de vuurdoop. En Jamie, Spike en ik doen dit nu tien jaar maar het is iedere keer weer heftig als je voor zo�n menigte staat. Maar voor Vince en Marcel was het de eerste keer en dat maakt het voor ons ook weer spannend. Maar het is ook heel goed bevallen en ik kan niet wachten om dit hele seizoen op al die festivals te staan.'
Marcel: 'We kregen na de show ook een dvd-tje mee en daar leer je dus ook zo veel van.'
Wat zijn de leermomenten geweest?
Marcel: 'Adem halen. Het publiek is er, ze gaan echt niet weg. Nee, maar gewoon waarin je elkaar nog meer kan ondersteunen. Maar ook wat licht betreft, wat voor kleuren we willen op het podium. Dat evalueren we.'
Jamie: 'We doen het altijd hoor. Eerste show nemen we altijd op. Want je gaat toch iets nieuws doen. En dat is altijd fijn om terug te zien.'
De grote onbekende die ook tijdens de tv show werd ge�ntroduceerd was Vince. Ik begreep dat jullie elkaar al langer kenden?
Vince: 'Ja, ik heb dan meegedaan met Tommy en van daaruit zijn Spike en ik liedjes gaan schrijven. En Bas en ik hebben op twaalf jarige leeftijd ooit samen in een bandje gezeten. Gewoon de Haagse scene.'
Spike: 'Ja. ik kende jou van een bandje wat je toen had.'
Vince: 'Er was dus al wel een connectie, maar het spelen met elkaar begon bij Tommy.'
Spike: 'Ik heb een onwijs grote liefde voor de jaren zestig en The Beatles. Ik ben helemaal idolaat geweest van The Beatles en hij bleek dat dus ook te hebben. En dat was gelijk het eerste raakvlak en dat is dan ook heel waardevol gebleken voor de verdere samenwerking.'
Het valt mij overigens op dat er meer gitaarsolo�s op dit album staan en dat die meer vloeiend klinken. Heeft Spike meer geoefend voor deze plaat?
Spike: 'Ik denk dat op de vorige platen de muziek zich er minder voor leende. In die periode was het meer van gaan en punkrock en daar past het gewoon niet bij. En sinds vier jaar luister ik zelf ook naar hele andere muziek, vooral uit de jaren 60, dus daar ga je dingen uit over nemen. En dan heb ik ook nog een ander bandje waarin ik veel meer sixties muziek ben gaan maken.'
Bas: 'Maar deze liedjes vragen er gewoon meer om. Hier passen de solo�s gewoon meer.'
Spike: 'Ja, het is niet zo dat ik mezelf onwijs wil gaan profileren als de gitarist. Ik heb ��n stijve lul moment en dat is op het einde van �Walk With Me�, daar mag ik helemaal los op gaan. Dan komt de Jimmy Page in me boven.'
Jij doet ook geen leadvocalen meer, dat is nu helemaal voor Marcel weggelegd?
Spike: 'Ja, ik doe alleen nog maar koortjes. Met Tim was het zo dat hij zei dat ik bepaalde stukken maar moest zingen, omdat dat beter bij mijn stem paste. Maar Marcel is zo�n goede zanger, het maakt niet uit wat je hem laat zingen, het is sowieso goed.'
Hoe is het om die oude liedjes te gaan zingen dan?
Marcel: 'Ja, te gek.'
Maar geen angst hoe het publiek erop gaat reageren?
Marcel: 'Dat ga ik toch niet tegen houden. Ik was blij dat er ruimte was om er zelf invulling aan te geven. En niet om het te veranderen want doet hoeft helemaal niet want het zijn nog steeds goede nummers. Maar nu kunnen we dat zo veel meer gelaagd brengen.'
Heeft Tim het nieuwe album eigenlijk al gehoord?
Bas: 'Nee. Hij is al wel een keer bij een show komen kijken. En dat was al best wel spannend want we hadden maar twee dagen de tijd om bij elkaar te komen in de oefenruimte voor dat optreden en de plaat was net af. En hij stond dus in de zaal en kwam naar ons toe na afloop en hij vond het allemaal wel heel ok� wat we deden. Hij heeft destijds die keuze gemaakt en hij heeft ook altijd laten blijken dat hij ons het beste gunt. En volgens mij was hij wel onder de indruk van wat hij zag en hoorde.'
Jamie: 'Hij heeft ook een paar keer aangegeven dat het voor hem ook een opluchting was dat het met ons nu ook zo goed gaat. Dat geeft hem ook weer rust.'
Hebben jullie nooit twijfel gehad over het tv programma?
Jamie: 'Nee, BNN kwam met dat idee.'
Bas: 'Er waren wel meerdere gegadigden.'
Spike: 'Na de uitzending van De Wereld Draait Door dat Tim de band ging verlaten hing Reinout Oerlemans vanuit de VS al aan de telefoon. “Het maakt niet uit wat jullie gaan doen, maar ik wil jullie gaan volgen”. Maar bij BNN begrepen ze het best wat wij wilden. We wilden absoluut geen X-factor of Idols of zo.'
Bas: 'Bij BNN zaten we duidelijk op dezelfde golflengte. En dat zoeken gingen we toch doen met of zonder tv.'
Wat zijn jullie verwachtingen met deze plaat?
Bas: 'Heel veel lol.'
Jamie: 'En heel veel optreden. Festivals, clubtour.'
En met het grotere geluid wellicht ook een arena � la Ahoy?
Jamie: 'Lijkt me een leuk caf�, Ahoy. Kijk, er zijn artiesten die een paar avonden achter elkaar een show op een grote locatie doen en dan voor de rest van het jaar minder concerten. Maar wij willen altijd spelen. Dus zet ons maar in het busje en we willen ook in elke uithoek staan. Maar we doen ook wel grotere shows, het voorprogramma van Bon Jovi hier in Scheveningen bijvoorbeeld.'
Marcel: 'We hopen dat hij er over heen komt. Nee, zonder dollen we gaan elke show alles geven en hopen gewoon veel lol te gaan maken de komende tijd.'