Het was nieuw voor mij, maar sinds kort weet ik dat als J.D. Wilkes zich 'Colonel' noemt, dat volkomen terecht is. Het betekent niet dat hij dient in het Amerikaanse leger. Het is een titel die je in Kentucky kunt krijgen voor verdiensten op het gebied van cultuur. (Wellicht een ideetje voor onze staatssecretaris van cultuurvernieling? ) En verdiensten, die heeft Wilkes inmiddels in ruimte mate. Ga maar na: hij was oprichter en voorman van The Legendary Shack Shakers, verdienstelijk striptekenaar, illustrator en filmmaker. Aan die lijst heeft hij sinds een paar jaar een andere band toegevoegd: Dirt Daubers. In dit trio zingt hij en speelt gitaar, banjo en toetsen. Andere bandleden zijn zijn vrouw Jessica Wilkes (die het merendeel van de nummers zingt) en contrabassist Mark Robertson. Samen spelen ze honkytonk, rockabilly, bluegrass en country. De songs worden razendsnel gespeeld, duren meestal nog geen drie minuten (het hele album klokt amper een half uur), en kennen stuk voor stuk meebrulbare refreinen. Dirt Daubers hebben lef en openen met het praktisch kapot gespeelde “Wayfaring Stranger”. Hoogtepunt is een andere klassieker, “Wake Up, Sinners”. Maar ook de eigen songs detoneren niet, vooral “Can’t Go To Heaven” spettert. De kolonel mag met deze plaat wederom een mooie onderscheiding op zijn uniform prikken.
Mij=Thirty Tigers / Rought Trade
4 reacties