Dirty Martha: ‘A crafty, creative project or product that is risqué or lewd in nature. Named for Martha Stewart, queen of domesticity and creativity.’ Helaas was Martha Stewart nog niet beroemd toen het octet dat zich zo ging noemen dit album opnam, want het zou een mooi begin van dit stukje kunnen zijn. We spreken 1968: Blood, Sweat & Tears speelt in Philadelphia en de broers D’Anastasio besluiten na het zien van deze show om zelf een band op te richten. Het duurt nog een klein jaar om zes gelijkgestemden te verzamelen, maar dan kan Dirty Martha’s Music Company van start. Ze regelen vrijwel meteen een opnamesessie om hun versie van door koper gestuurde, jazzy rock op te nemen. Van de zeventien tracks die bewaard zijn gebleven is een groot deel – elf nummers – van eigen hand , de rest bestaat uit covers. “She’s Not There” krijgt een mooie bewerking, net als “Gimme Some Lovin’”. Meest opvallend is het feit dat er maar liefst drie songs van The Band (“Direction”, “Children’s Song” en “Martha’s Ragjam”) werden opgenomen. De link tussen het spetterend koper dat Dirty Martha nastreefde en het aardse geluid van The Band ontgaat me, maar dat heeft wel als voordeel dat deze drie tracks tot de verrassendste van deze collectie behoren. Waarmee Dirty Martha verre blijft van de kitsch van Martha Stewart.
mij=Gear Fab / Clearspot
4 reacties