Wat vond u van de nieuwe Grizzly Bear? (Gepaste stilte.) Een solide, maar weinig verrassende bestendiging van Veckatimest, leek mij. Geef ze eens ongelijk. Toch mis ik het het mysterieuze intieme van Yellow House. Het biedt wel kansen voor Don Niño, het op en top intellectualistische solo-project van Nicolas Laureau, een Fransman die u volgens zijn biografie van de spacerockband NLF3 zou moeten kennen. In deze poging met de Brooklyners te wedijveren is van dronen of krautrocken echter geen sprake. En dat had toch een eigen accent kunnen leggen. In The Backyard Of Your Mind is nu vooral heel erg Grizzly Bear. Op het vlak van instrumentatie zit het allemaal iets té verzorgd in elkaar. Psychedelisch, maar ook wat onnadrukkelijk. Al het vreemde houdt zich hier schuil op de achtergrond, terwijl Laureau met zachte en niet al te vaste stem zijn popliedjes zingt. Het prettigst wordt dat als een instrument hem daarbij te hulp schiet, want erg veel vocale présence heeft de man niet. “On The Line” is een voorbeeld uit die geslaagde categorie, met een scherpe synthesizer, en een van de weinige vocale hooks die raak zijn. 'I don't really know', meldt Laureau, enigszins getergd. En dat is ook mijn mening over zijn album.
Pop Etc. Geniale én toepasselijke bandnaam. En bovendien 'brand new', want de eerste twee albums van deze Amerikanen verschenen onder de nom de plume The Morning Benders. Dat bleek echter een Brits scheldwoord voor homo's te zijn. En juist die doelgroep moest hier echt niet afhaken. Wanneer zou die jongen van Owl City uit de kast komen? Hij en Mika gaan hier als het ware in duet. De twee woorden waarmee deze alinea begon hadden als volledige recensie volstaan. En dat bedoel ik niet eens negatief. Wie wil er lézen over zulke oorwormen? Dansen zul je! De electropop van de broertjes Chu houdt op de hippere momenten het midden tussen Balearic House (inclusief een melancholisch rave-gevoel met wegstervende 'woehoetjes') en de urban hitparade. Veel autotune dus – lekker glad – en beats waar je de invloed van Kanye West en Dr. Dre door hoort sijpelen. Wel gefilterd voor high school-gebruik. De geconcentreerde luisteraar hoort kniesorend dat elk liedje vooral heel goed begínt, om daarna al snel te in lege patronen te vervallen. Muziek voor je aerobic workout. Maar aan de andere kant krijgen we hier wat ons is beloofd. Ik bedoel, als je elf keer zin hebt om juichend de handen in te lucht te steken, doe je iets goed. Of zoals de mannen het zelf verwoorden in de slottrack: 'You got the taste of lovin’/That’s got me coming back just like a yo-yoyo!'
mij=Prohibited & Rough Trade
4 reacties