Doomriders – Black Thunder

doomriders-black_thunder.jpgKijk dit zijn de betere oplossingen! Na de ergernis aan de aalgladde pop van Texas, die ondanks het schrijven van een zuur stukje bleef hangen, is het fijn dat je even een momentje voor jezelf hebt. Even het hoofd schoonspoelen met een dosis aan explosiviteit. En laat nu in het stapeltje te luisteren platen precies zo’n plaat zitten die dat in zich heeft. Prachtig uitgekiend, al zeg ik het zelf. Allstar band Doomriders leent zich als de beste voor een geheugenwasbeurt. Allstar wel in de zin van ‘underground’ allstar, want de namen van Nate Newton, Jebb Riley, Chris Pupeki en Chris Bevalaqua zullen de meeste mainstream-mensjes – die Texas vast erg leuk zullen vinden – weinig zeggen. Kenners van de bands van deze vier luitjes uit Boston (Converge en There Were Wires, Hallraker en Cast Iron Mike) zullen spinnen als tevreden poesjes na het smullen van een bordje verse vis bij het lezen van de namen. Het horen van Black Thunder zal het spinnen alleen maar versterken. Al die orkanen van de afgelopen tijd zijn een briesje van niets vergeleken bij de wind die deze Doomriders in het grootste deel van Black Thunder doen waaien. Ze pruttelen zelf in hun bio dat Black Thunder een plaat is voor liefhebbers van Entombed, Mastodon, Motörhead, Black Flag en Thin Lizzy. Die eerste vier, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Al twijfel ik over Motörhead. Bij het lezen van naam van Thin Lizzy moet ik hard lachen. Ok, ik ben fan van Thin Lizzy en stel deze heren op prijs. Maar ik denk dat de gemiddelde liefhebber van Black Rose spontaan van kleur zal verschieten bij het horen van Black Thunder en wit weg zal trekken. De rest brult zich ongans.


mij=Reflections / Bertus

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven