Toevallig was ik net begonnen aan het boek Onder Stroom toen ik Via Del Latte opzette. Een passende combinatie, want in Onder Stroom schetst Jacqueline Oskamp de vaderlandse elektronische muziekgeschiedenis, gelukkig zonder dat ze nu heel technisch wordt. Een behoorlijke eye-opener. Dick Raaijmakers en het laboratorium van Philips zijn nog wel bekend, maar van bijvoorbeeld de kraakdoos van Michel Waisvisz en het tape-oeuvre van Jan Boerman had ik nog nooit gehoord. De liefhebber moet de geluidssculpturen van laatstgenoemde maar eens opzoeken, het bewijs dat je puur met de a-melodieuze schoonheid van blokken geluid nog indruk kunt maken. Het duo Doxa Sinistra werkte een kleine twintig jaar na Boerman, maar ook zij behoren nog altijd tot de prehistorie van de elektronica. Ze zingen dan wel ergens (door vocoders) over ‘personal computers’, begin jaren ’80 zullen ze hun tweede album (dat oorspronkelijk op tape verscheen) nog echt met enorme bakken van synthesizers (en soldeerbouten!) in elkaar hebben geknutseld. Net als Boerman doen ze soms in space-wolken (“Coolidge Effect”) maar je voelt hier ook al de naderende geboorte van techno, Kraftwerk was ten slotte ook alweer een tijdje bezig. De synthesizers scheuren en pulseren zelfs groovy, in een afwisselende verzameling van schetsjes, die allemaal kort genoeg duren om niet op de zenuwen te werken, (Het blijft ten slotte piep-knor elektronica, het geluid van op hol geslagen fax-apparaten en creepy keukenapparatuur.) Wat helpt zijn de af en toe opduikende (vaak met dik accent gedeclameerde) slogans; “Alien” is in die categorie het vermakelijkst. In alles proef je de plezier van de makers voor het onbekende, en dan liefst wel een beetje duister. En, toch even benadrukken, deze plaat klinkt bepaald niet oubollig.
mij=Enfant Terrible
2 reacties