D’r Sjaak (of is het nou DrSjaak?) is een oude bekende. Niet dat ik de Limburgers persoonlijk ken. Nee, ik mocht al eerder de in 2007 verschenen cd Speees KojBoj van ze recenseren. Nu ik 2003/8 draai blijkt er, behalve de naam van de band, meer bekends te zijn: er is namelijk een overlap met de cd die ik destijds recenseerde. Dat blijkt ook niet vreemd te zijn, want 2003/8 is een verzameling van vijf jaar DrSjaak. Dit levert een cd op met drieëntwintig nummers en meer dan zeventig minuten aan muziek. Eigenlijk had ik stukjes uit mijn vorige recensie hier willen kopiëren, want aan mijn kritiek, zowel positief als negatief, is weinig veranderd. DrSjaak lijkt zich hier niet veel van aan te trekken, want de vier nummers uit 2008 variëren in mijn oren nog steeds tussen geniale tot tenenkrommende elementen. Het verbaast me wel dat het tweetal Doeven en Peters, volgens mij op het podium aangevuld met extra leden, nog steeds niet gestrikt is als producer, want mixen kunnen ze als de beste. 2003/8 is echter door zijn lengte een behoorlijke kluif om deze in een keer tot je te nemen. Ik vind het meer een optelsom van losse nummers die elk zo hun eigen kracht hebben. Misschien zouden ze eens een geweldige clip op moeten nemen om via de bekende (video) kanalen op gaan vallen. Kwaliteit is er nog steeds genoeg en ik zou over vijf jaar toch wel weer een stap vooruit gezet willen hebben. Maar ik ben Ewie en geen DrSjaak.
mij=Eigen Beheer
Hij is inderdaad wat lang, maar de melodie van “Das Superding” hing na de eerste keer al de hele dag in m’n kop. Bijzonder genoeg om in de gaten te houden, deze jongens.
Even een kleine correctie: Drsjaak’s kern bestaat uit Leon Douven en Sjaak Vinken, later aangevuld met Luc Peters.
Willem.