Hoewel ik nooit het slimste jongetje van de klas was ben ik ervan overtuigd dat ik ook niet de domste was. En toch, toch duurt het soms lang voor een spreekwoordelijk kwartje bij mij valt. Want terwijl ik al een paar jaar geniet van, en reikhalzend uitkijk naar, de releases van Dum Dum Girls begreep ik nu pas dat het er dik inzit dat Dee Dee Penny haar bandje heeft vernoemd naar het liedje “Dum Dum Girl” van Talk Talk. De reden waarom ik dat nu pas doorhad is omdat Too True volledig doordrenkt is met de jaren tachtig-sound, en ja Talk Talk was in die jaren tachtig een toonaangevende band. De gitaren, drumcomputers, zangmelodieën en bovenal de sfeer van dit album brengen mij weer terug naar die heerlijke clearasiljaren vol geweldige muziek en zeepkapsels. Waar op vorige albums en ep’s een gruizig sixtiesfuzzje klonk lijkt het of met iedere release de Dum Dum Girls wat netter klinken. Dat mag van mij wel ophouden hoor, ik hou wel van een vuig randje, zeker in combinatie met de stem van Dee Dee. Hier is het toch vooral een mix van new wave (Siouxsie, Patti Smith) en de typisch Amerikaanse jaren tachtig radiopop van bijvoorbeeld The Bangles en Til Tuesday. Dat heeft Sune Rose Wagner (The Raveonettes) als producer vlekkeloos gedaan mag ik wel zeggen. Waarschijnlijk zal dit album met deze sound wel wat meer commerciële deuren voor Dum Dum Girls openen, luister maar naar het zeer prettige “Rimbaud Eyes” of de stijlvolle slijper “Lost Boys and Girls Club”. Dit is de perfecte muziek om luid te draaien als je met je convertible over de Californische highways scheurt of lekker in je ipod-oortjes als je op Venice Beach wandelt. Zomers maar met hier een daar een bui als de new wave invloeden de overhand nemen. Een stap voorwaarts voor Dee Dee en haar Dum Dum Girls maar een beetje ruiger mag het voor deze recensent wel weer de volgende keer.
mij=Sub Pop
4 reacties