Wanneer houdt een band op een band te zijn en wordt het een coverband? Als je het Goud van Oud-circuit zo eens door kijkt spelen daar voldoende bands waarvan de bassist nog het enige originele lid is en die al decennia geen nieuwe nummers meer geschreven hebben. Van mij mogen ze, als ik maar niet hoef. Maar hoe zit het met een band waar zoonlief de rol van Pa heeft overgenomen en doorgaat waar Pa gestopt is. Zij het dan, dat Dweezil nog niet aan nieuwe nummers toegekomen is. Want eerst het werk van Pa in de vingers krijgen. In Zappa Plays Zappa spelen wel een hoop leden die ook al met Pa op de planken stonden, in ieder geval. Noemen we dit een coverband? Of een poging om Frank Zappa’s muziek weg te trekken bij de steeds kleiner, maar wel enger wordende groep van Zappanerds, die iedere scheet die Gail uitbrengt al in bezit heeft. Van mij mag je het een coverband noemen. Maar het is wel een verdomd goede coverband en veel dichter bij Zappa kun je niet meer komen. Ik kreeg in ieder geval kippenvel toen Cosmik Debris ingezet werd, de eerste keer dat ik Zappa Plays Zappa live zag spelen. Een nummer dat niet op Return of the Son… of staat. Een plaat uitgebracht onder de Dweezil Zappa’s naam, niet onder Zappa Plays Zappa. Het eerste dat je doet is het vergelijken met het werk van Pa. Dat is toch de referentie. En daarbij blijft Return.. fier overeind staan. Het is allemaal net iets minder virtuoos, maar Frank stond natuurlijk op eenzame hoogte wat dat betreft. De plaat klinkt ook wat losser en ontspannender. Wellicht omdat dit echte live-opnames zijn, die niet bewerkt zijn, zoals Pa regelmatig deed. Het geeft iets meer een livegevoel. En hoe vaak hoor je vrouwen meezingen op een Zappa plaat, niet vaak, maar hier zijn ze ruim vertegenwoordigd. En ik vind het een pluspunt. De ware Zappanerd zal hier ongetwijfeld wat over te zeuren hebben, maar voor diegenen die Zappa nooit zagen is Dweezil Zappa AKA Zappa Plays Zappa een welkome aanvulling. Gaat dat zien (en horen)!
mij=V2
Live inderdaad ook zeer de moeite waard. Toch heeft Dweezil Zappa zelf materiaal gemaakt dat wel degelijk de moeite waard was. Ergens is dit naspelen van pa daarom, hoe goed ook, een beetje jammer.
Dat is uiteindelijk de bedoeling, maar deze plaat is een weergave van de Zappa Plays Zappa tour, dus dan kun je werk van Frank verwachten natuurlijk. Maar uiteindelijk moet er werk van Dweezil in verweven worden.
Deze band doet in elk geval recht aan het werk van papa Frank. Dat is op zich al een compliment.
Hm. Ik heb twee jaar geleden (denk ik) gezien in de Melkweg. In het begin was ik wel overdonderd, maar naarmate de avond begon ik steeds meer een naar smaakje te krijgen. Het is toch een soort vergaande vorm van coverband. Het mist bovendien de enorme dikke laag sarcasme en cynisme van Pa. Dat was vooral duidelijk als Pa via een videoscherm een solo doet. Dweezil is een zeer begaafd gitarist, maar haalt het bij lange na niet bij Frank. Het volslagen eigenzinnige en unieke dat er bij Pa vanaf druipt nadoen (zonder de scherpe randjes wat mij betreft) is toch wat raar. Ik zie dit echt niet als ‘gewoon doorgaan waar Pa stopte’. Het is meer ‘een schaduw laten zien van wat Pa ooit deed’.
Ik snap nog wel dat hij dit project een keer doet en er een tour mee gedaan heeft, maar hij gaat er nu al jaren mee door. Misschien kan je niet echt dichterbij de real thing komen, maar ik geef mijn portie aan dweezil.