Dylan LeBlanc – Renegade

Eind augustus vorig jaar toog ik naar het prachtige Zonnehuis in Amsterdam-Noord voor een concert van de Amerikaanse singer-songwriter Dylan LeBlanc. Maar als ik eerlijk ben kwam ik eigenlijk nog net ietsje liever voor het voorprogramma, dat was de geweldige Nicole Atkins. Zij werd begeleid door een opvallend goede band met de opvallend suffe naam The Pollies. Zij bleven na het concert gewoon staan want ze waren ook Dylan LeBlancs band. Tijdens dat concert speelden ze een aantal nummers van het album dat ze samen aan het maken waren en nog uit moest komen. Nu kende ik Dylan LeBlanc van zijn rustige, akoestische singer-songwritersmuziek maar wat hij met The Pollies liet horen was rock in het kaliber Neil Young & Crazy Horse. Ik zag menig bezoeker zich afvragen of hij/zij wel bij het juiste concert beland was. Het album waar ze het over hadden is nu uit en heet Renegade. Afgaande op het concert had ik een plaat met gierende gitaarsolo’s verwacht maar daar heeft Nashville’s sterproducer Dave Cobb, bekend van zijn producties voor onder anderen Sturgill Simpson en Jason Isbell, vakkundig een stokje voor gestoken. Het album start lekker met de titelsong “Renegade”, een rocker met een aanstekelijke zwevende synths. “Born Again” is een melodieuze rocker, evenals “Bang Bang Bang”. Aangekomen bij nummer 6, “Damned”, moet ik eerlijk bekennen dat ik een beetje verveeld raak. Dat komt door de geknepen hoge stem van LeBlanc, prachtig in de wat rustigere songs maar tegen mijn irritatiegrens aan in de stevige songs. En Dave Cobb mag dan wel een sterproducer zijn, hij had er beter aan gedaan om het geheel niet glad te strijken maar lekker smerig te laten klinken. Genoeg gezeurd want vanaf track 7, “Sand And Stone”, gaat het gas er af en wordt singer-songwriter Dylan LeBlanc weer wakker. De elektrische gitaar wordt verruild voor de akoestische en zo komen er nog vier mooie liedjes voorbij waarvan “Magenta” en afsluiter “Honor Among Thieves” echt wonderschoon zijn. Zo heeftRenegade twee kanten, een rustige en en wat minder rustige. Dylan LeBlanc kan rocken, mede dankzij The Pollies, maar dit moet niet te lang duren. Het is de singer-songwriter Dylan LeBlanc die met kleine liedjes écht overtuigt.

ATO

File: Dylan LeBlanc – Renegade
File Under: So you wanna be a rock ‘n’roll star?
File Facebook: [Dylan leBlanc op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Dylan Leblanc]

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven