Eén van de belangrijkste steden in de VS voor de hardcore-punkscene van de vroege jaren tachtig is Boston geweest. Met de verzamelaar This is Boston, Not L.A. en de spijkerharde sound van o.a. Gang Green, SSD, Jerry’s Kids en DYS was Boston koploper en trendsettend. Ook toen de hardcorejongens al gauw hun stijl aanpasten naar een wat meer rechttoe rechtaan hardrock sound. De punkscene verketterde met name SSD voor die move, maar stiekem was het wel hele lekkere hardrock die er werd gespeeld. Helaas gingen de meeste bandjes uit die tijd, enkele illusies armer, uit elkaar. DYS was een van de voortrekkers; na de doorbraak met hun straight-edge meesterwerk Brotherhood werd een titelloze rockplaat als opvolger gepresenteerd. Helaas: geen succes en einde DYS. Frontman Dave Smalley wist van geen ophouden en ging vrolijk verder met bands als Dag Nasty, ALL en boekte het meeste succes met Down By Law de loop der jaren. Dat we in 2011 opeens dit live-album mogen verwelkomen is te danken aan de makers van de documentaire All Ages Boston Hardcore die bij Smalley en bassist Jon Anastas het heilige vuur na vijfentwintig jaar weer aanwakkerden. En, is dat heilige vuur muzikaal nog interessant na al die tijd of is het een leuke, luide nostalgietrip? Tsja, eerlijk gezegd een mix van beiden. De heren spelen de beste nummers van hun twee klassieke albums (o.a. Wolfpack, Stand Proud en de ode aan tattoos Graffitti) krachtig en schijnbaar moeiteloos en (mede door techniek dan toen) klinkt het beter dan ooit. Voegt het echt iets toe aan wat DYS in die vroege jaren tachtig neerzette? Nee dat niet, en ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat de kids van 2011 hier nou heel erg enthousiast van kunnen worden. Voor de liefhebbers van de betere classic hardcore is deze plaat (voor vinyl-liefhebbers op geel en wit vinyl verkrijgbaar!) toch een fijne aanvulling op de collectie.
mij=Bridge Nine / Suburban
2 reacties