Editors – In This Light and On This Evening

Ik had er een discussie over met Storm, recensent van de eerste twee Editors albums, waarom zovele gitaarbandjes na wat succesvolle platen in de elektronica duiken. Neem nou een Radiohead, een Muse, The Killers en U2 komt er niet voor uit, maar heeft een toetsenist onder het podium staan. Allen overigens met wisselend succes. Op Editors laatste werkje, In This Light And On This Evening, de derde in vier jaar, zijn de synthesizers ook prominent aanwezig. Veel prominenter in ieder geval dan op TheAn End Has A Start. Storm dacht dat het was omdat de bandjes in kwestie alleen gitaren maar saai gaan vinden. Ik vermoed toch dat de heren bang zijn dat ze de steeds grotere zalen en podia niet meer kunnen bespelen. En die grote podia, daar zijn we wel aan toe, met hun groeiende populariteit. Het vergt echter wel een hele andere benadering van de nummers. En dat hebben Editors in het begin van de In This Light And On This Evening goed in de gaten. Zoals alle Editors platen eigenlijk sterk openen. De eerste vier nummers staan als een huis en zijn geheide live klassiekers in wording. Ze klinken als Editors, maar dan met een prettig randje Orchestral Manoeuvres in the Dark. Een van mijn favorieten  uit de jaren tachtig. Of nog wat grover gezegd, ze klinken daar als een kruising tussen Joy Division en Kraftwerk. Alleen ligt daar hun kracht niet echt en houden ze dat niveau niet vol. De plaat zakt vervolgens erg snel in en dan trappen ze in de Muse-val dat meer niet altijd beter is. Met In This Light And On This Evening zijn de heren in ieder voorbereid op de grotere zalen. En daar zal het ongetwijfeld het groots klinken. Alleen horen we graag iets meer grootse nummers, van het niveau zoals we kennen van TheAn End Has A Start. Toch maar hopen dat ze die gitaar niet verkocht hebben…

mij=Kitchenware / PIAS