Er ging bij mij geen lichtje branden bij het horen van de naam Eileen Rose. Wanneer ik haar naam in Google intik zie ik meteen dat dit niet aan haar ligt. Deze bijna 50-jarige singer-songwriter heeft namelijk al een aardige staat van dienst. Haar muzikale carrière begon in allerlei lokale bandjes in Boston waarna ze ruim tien jaar in Engeland verbleef waar ze haar eerste twee soloalbums opnam. Inmiddels is ze alweer bijna vijftien jaar terug in De Verenigde Staten en woont ze in Nashville waar ze als soloartiest actief is en met vrienden in de countrycoverband The Silver Threads speelt. En passant verzorgde ze ook nog vele voorprogramma’s van uiteenlopende artiesten als Ryan Adams, The Ramones en Judy Collins. Be Many Gone is haar zesde album en het is inderdaad duidelijk dat Rose geen beginneling is. Alle varianten van het rootsgenre komen zowat aan bod op Be Many Gone. Pure country in “Queen Of The Fake Smile”, Buddy Holly-achtige rock ‘n’ roll in “Just Ain’t So” en de mooie ballad “Comfort Me”. Verrassend is het mariachi-achtige “Each Passing Hour”, een duet met notabene Frank Black. Dat Eileen Rose een goede songwriter is laat ze het beste horen in het sterke “Space You Needed”, krachtig gezongen met haar mooie stem die me af en toe aan die van Patti Smith doet denken. Wat ik echter niet vaak meer gehoord heb sinds Patsy Cline, doet Rose in “She’s Yours” en “Prove Me Wrong”, wat twee countryballads zijn maar waar ze een flinke scheut weemoed aan toegevoegd heeft en er lustig op los croont. Eileen Rose is een vakvrouw in het rootsgenre en ze heeft, bedoeld of onbedoeld, de crooner country van Patsy Cline nieuw leven ingeblazen.
mij=Cadiz Music/Holy Wreckords