Soms snap ik geen reet van (Nederlandse) platenmaatschappijen. Naar het schijnt ligt de debuut-cd van Eins Zwei Orchestra al tijd kant en klaar op de plank om uitgebracht te worden. Er was echter geen enkele partij te vinden die er brood in zag. Ik mag toch hopen dat ze de kwaliteit van 100 Colors wel hoorden. Want dat dit Utrechtse collectief dat levert staat buiten kijf. Opgebouwd rond de stemmen van Stefan van Maurik (The Spirit That Guides Us) en Lydia van Maurik-Wever (Brown Feather Sparrow) schetst de band in elf songs een heerlijk shoegazy dreampop beeld van Friedensreich Hundertwasser. Ook zonder te weten wie dat is staan de songs als een huis. Als je je echter een beetje inleest in het leven van deze fascinerende Oostenrijkse kunstenaar dan hoor je al snel zaken uit zijn levensloop en over zijn visie op kunst terug in de muziek van Eins Zwei Orchestra. 100 Colors is dan ook een prachtig geslaagde hommage. Ik was zelf niet opgekomen de lieve dromerige stem van Lydia van Maurik in te zetten over een feedback muur van gitaren, het werkt echter geweldig. Songs als “Spiral” en de titeltrack “100 Colors” blijken eerste klas oorwurmen. Ook als de band wat grilliger en harder van leer trekt in “Schnell (Superficial Boys)” en “Self-taught/Non Traditionally Educated” blijft er altijd die kleurrijke ondertoon. De balans tussen de noisy feedback en melodie hebben ze perfect gevonden. Op Noorderslag noemden Blink en Gr.R. de band al het Nederlandse antwoord op The Pains of Being Pure At Heart, ik durf wel verder te gaan en te zeggen dat ik deze Hollandse kost leuker vind.
mij=Eigen Beheer
4 reacties