Na Silence is Sexy liet Blixa Bargeld al weten dat het wat hem betreft de laatste keer was dat er een Einstürzende Neubauten-album zou verschijnen. Althans, op de conventionele manier… Perpetuum Mobile komt dan ook voort uit een groepsproces met iedereen die dat maar wilde via hun speciaal hiervoor geopende site . Dit keer komt de inspiratie voor hun muzikale klanksculpturen uit de wind. Perpetuum Mobile gaat verder waar met Tabula Rasa reeds een wat zoetere en melodieuzere trend werd gezet. In lange nummers worden sfeervolle beelden neergezet met hier en daar zelfs een strijkinstrumentje. Bijtend vertolkte thema’s zoals op de eerste albums zoek je vergeefs; waar vroeger vrienden nog wel eens verontrust opschrokken van gillende en krijsende zang of plotselinge geluiden van brekend glas kun je dit laatste album ook nog wel bij je (lichtelijk dove) oma draaien zonder meteen onterfd te worden. Niet dat je oma gelijk een kopie wil trouwens, want er wordt nog wel degelijk flink op allerlei interessante voorwerpen gemept. Hier en daar duiken bekende geluiden op (zelfs Blixa’s slideguitar mocht herauditie doen in “Youme and Meyou”) en daar is niets mis mee: never change a winning team. De fervente Neubauten-luisteraar zal hier en daar misschien een gevoel krijgen bepaalde zaken al eens gehoord te hebben, maar waar bij sommige bands een nummer van meer dan drie minuten al te lang lijkt, houden de Neubautens het gemakkelijk tien minuten vol zonder te vervelen. Ondanks het feit dat de heren beweren nog geen noot te kunnen lezen begint het er zo langzamerhand toch op te lijken dat ze wél een melodie kunnen maken.
File: Einstürzende Neubauten – Perpetuum Mobile
File Under: Duitse geluids-recyclers