El Doom & The Born Electric – El Doom & The Born Electric

Er wordt over ons geroddeld. We zouden namelijk ouderwets en uit de tijd zijn. Terwijl wij eigenlijk alleen maar doen dat waar we goed in zijn. Het u attenderen op goede plaatjes, die meestal buiten de gebaande paden liggen. Voor het laaghangend fruit weet u de weg immers wel. Voor de rest hebben we kekke plaatjes van concerten waar u bij had willen zijn en bespreken festivals waar u toch ook eigenlijk ook was. En eens in de zoveel tijd is er een idioot die zich beijvert voor de definitieve doorbraak van de progrock in onze contreien. Namelijk ondergetekende! En. We. Komen. Weer. Een. Stapje. Dichterbij! Daartoe vliegen we, vanuit Noorwegen, El Doom & the Born Electric binnen. Maar Gr.R., waarom zouden El Doom en zijn vriendjes dat dan wel bewerkstelligen, daar waar het anderen niet lukt? Nou, dat zal ik je vertellen. Die El Doom, dat is namelijk Ole Petter Andreassen, gitarist van de Noorse stonerbands als Thulsa Doom, The Cumshots en Black Debbath, maar die wilde wel eens een stukkie verder. Daar haalde hij onder andere Supersilents Ståle Storløkken (hey, kennen we die ook niet van zijn samenwerking met Motorpsycho?) bij. Wat je dan krijgt is een partij heerlijke teringherrie die ergens in het midden ligt tussen Kyuss, Motorpsycho en laten we eens gek doen, King Crimson. En ik ga gewoon door met namen strooien! Soundgarden? Check! Opeth? Check! Rush? Check! Deep Purple? Check! Ouwe Flower Kings? Check! Over mekaar buitelende gitaarpartijen, gelardeerd met lagen mellotron en ritmewisselingen waar menig progband een hele carrière voor nodig heeft. En net als het u allemaal even teveel dreigt te worden, dan boogiet en bluest men even recht vooruit zodat u op adem kunt komen. Andreassen heeft ook net dat donkere randje aan zijn stem (en het juiste effect), om de plaat aan de heavy rock kant te houden en zingt vooral verrassend goed. Dat komt allemaal bij elkaar in prijsnummer “Subtle as a Shithouse”. Okee, okee, de plaat is al even uit, maar hey, we kunnen niet altijd megapegasuperduperhip wezen, maar het lijkt me sterk dat u al ergens een recensie gelezen had! (Echte proggerds zijn even uitgesloten van mededinging). Magoe, alles is geoorloofd, zolang die doorbraak er maar komt…

mij=Rune Grammofon