Misschien had Matthew Robert Cooper er voor moeten kiezen om zijn nieuwe album Similes niet uit te moeten brengen onder de naam Eluvium, maar onder een andere naam. Ik denk namelijk dat ik wanneer ik niet belast zou zijn met de kennis van zijn eerste vier cd’s deze nieuwe best wel eens sneller was gaan waarderen. Waarom? Nou om een hele simpele reden: Cooper heeft het roer behoorlijk om gegooid. Het grootste verschil is nog wel dat Cooper is gaan zingen. Daar moet ik als luisteraar behoorlijk aan wennen. Ik moet hiervoor behoorlijk de knop omzetten namelijk. Het is niet zo dat Cooper bij het opmaken van de rekening van de grootste zanger aller tijden zal blijken dat Cooper bovenaan het lijstje zal staan. Zijn stem is ijl, hij klinkt een beetje als het onzekere, nog schuchtere broertje van David Sylvian. Al past zijn prevelende voordracht best bij zijn liedjes. Ze krijgen hierdoor gelijk een meer pop-karakter. Daarmee komt ook gelijk het andere behoorlijke verschil om de hoek zetten. Cooper laat de klassieke lijn die overduidelijk door klonk op zijn vorige albums op Similes wat losser vieren. Hij lijk zo meer richting ambient pop te trekken, maar het blijkt uiteindelijk minder ‘erg’ dan ik bij een eerste haastige luisterbeurt vermoedde. De prachtige soundscapes van weleer zijn er namelijk nog wel degelijk, maar wie gehoopt had op een album met slechts Cooper en zijn prachtige pianowerk zal bedrogen uitkomen. Binnenkomer “Leaves Eclipse The Light” is dan niet de lekkerste manier te starten en het daarop volgende “The Motion Makes Me Last” dat zelfs een beetje dreint, maakt het er niet gemakkelijker op je over te geven. Maar naarmate ik me ontworstel van de balast van weleer groeit de overtuiging dat het dapper is dat Cooper deze stap heeft genomen. Helemaal als het in de toekomst nog meer prachtige songs op gaat leveren zoals het vanuit glitch opgetrokken “Make Up Minds” of het afsluitende elf minuten je langzaam in slaap wiegende “Cease To Know”, dan heeft hij mijn zege.
mij=Temporary Residence / Konkurrent