Migala maakte met Restos de un Incendio één van de mooiste platen van 2002. De heropnames van (gedeeltelijk) tracks van hun eerste drie CDs hadden ze geperfectioneerd tot een bloedstollend mooie post-rock-plaat die niet alleen vist uit de vijver van Godspeed cs., maar ook invloeden van Nick Cave en Ry Cooder bevatte, wat het zo bijzonder maakte. Extra allert zijn dus als leden van deze spaanse brigade een plaat maken onder een andere naam: Emak Bakia. Samen met niet-Migala-er David Fernandez zetten Abel Hernandez en Coque Yturriaga je eerst op het verkeerde been door met een sober akoestisch nummer in te zetten op Frecuencias De Un Rojo Devastardor dat qua sfeer wel past bij de plaat overigens. Daarna volgen twaalf ietwat lome geluidstrips vol samples, maar ook rare toetsenriedels, tovenarij van David Fernandez uit zijn drums en dromerige gitaarloopjes. Boards of Canada is nooit echt ver weg in gedachten, maar zeker niet irritant dichtbij. Heerlijk album om bij weg te dromen in bijvoorbeeld de trein, als je weer eens in de file staat of gewoon thuis op de bank met de ogen naar het plafond zoeken naar de vormen die passen bij deze magie.
File: Emak Bakia – Frecuencias De Un Rojo Devastardor
File Under: Knip- en Plakelectronica (met nog genoeg echte instrumenten)