Mocht je een of misschien wel alle twee eerdere albums van Emanuel and the Fear beluisterd hebben dan weet je dat het geen al te makkelijke kost is wat de powerpop/progrockband rond Emanuel Ayvas je voorschotelt. Hun laatste loot stamt alweer uit 2012 en zo zouden ze in vergetelheid kunnen raken. Maar dan is er het album Primitive Smile waarop nieuwe wegen gezocht worden. Het klinkt toegankelijker dan ooit. Ik las vergelijkingen met Fleetwood Mac en Paul McCartney, ik zou er Jason Falkner en Supertramp aan toe willen voegen. Het begint meteen in bombast in “Some May Fall Asleep”, maar er wordt gas teruggenomen om het liedje een kans te geven. In “State Of Violet” gaat het slow, de tranen mogen stromen: het is een mooie song die binnenkomt. Hierna gaat het er weer wat bombastischer aan toe in “Holding On” met een aanvankelijk vertellende Oyvas e nwaar Liz Hanley de tweede stem mag laten horen. Zo gaat het afwisselend door en is elk liedje het beluisteren waard. En hoewel het toegankelijker is geworden is Primitive Smile een echte Emanuel and the Fear-album. Prijsnummer is het ingetogen “Lately” dat met pianogepingel begint en langzaam aan kracht wint. Mooi vooral omdat het mierzoet ingespeeld is maar de stem van Ayvas even uit de bocht gaat op het moment dat het moet.
mij=Listen Records
File: Emanuel and the Fear – Primitive Smile
File Under: Terug
File Social: [Twitter] [Facebook] [Bandcamp]