Noem me een purist, maar als één genre zich slecht laat mengen met andere stijlen, is het wel blackmetal. Helaas denken veel mensen daar anders over. Als die mensen ook nog muzikant zijn krijg je van die wannabe onheilige gedrochten als van Keep Of Kalessin. Of de voorgaande platen van Enslaved, ISA en Ruun. Niet echt slecht, maar verre van overtuigend door het geforceerde gemix van stijlen die maar niet willen emulgeren. Blackmetal moet “tr00” en “kvlt” zijn. En dat is Enslaved op nieuweling Vertebrae weer bepaald niet. Want wat krijg je van de Noren: blackmetal, prog, melodieuze rock, blackmetal-gegil, cleane vocalen. In bands uigedrukt: oude Enslaved maar dan gelardeerd met (een grote dosis) Opeth, Pink Floyd en Rush. Zelf noemen ze ook nog Tool, maar dat mochten ze willen. Is dat allemaal erg? Ja. Één Opeth heb ik meer dan genoeg aan, Pink Floyd heeft na 1970 alleen maar saaie kutplaten afgeleverd, en Rush kan toch niet worden benaderd. Laat staan dat het te mixen is met het bekende heksengeschreeuw van blackmetal. En cleane vocalen in deze setting, dan moet je toch minstens zo goed zijn als Mikael Åkerfeldt, niet dat saaie, emotieloze geblaat op deze plaat. Als er dan uiteindelijk hier en daar plots toch nog lekker geblackmetalt wordt, is er een nauwelijks een greintje agressie of bruutheid te vinden; het blijft allemaal zo braaf en netjes. En dat is vreemd, want toen half Enslaved eerder dit jaar in Trinacria opdook was er bruutheid en durf in overvloed te horen. Plus veel meer compositorisch vernuft, dat ook. Waarom bij een gelegenheidsproject wel, en bij het moederschip niet? Wie het weet mag het zeggen.
mij=Indie / Bertus