Hier, moet je eens horen, een nieuwe live-cd van Entombed…” Ik legde de cd in de lade terwijl mijn broer mij argwanend aankeek. Ik skipte het te lange intro en liet hem het eerste nummer horen. “Staan er ook oude numers op?” vroeg hij. “Nou, nee, eigenlijk alleen nummers van hun laatste platen, op het eind jammen ze nog even op een kort stukje uit Left Hand Path, voor de rest is het weer die typische stonerdeath zoals ze op de laatste paar platen al doen…” moest ik bekennen. “Dan is het een kutplaat!” zei hij resoluut. Nu is mijn broer deathmetalkenner bij uitstek, dus aanvaardde ik dat argument. In zijn ogen heeft Entombed twee leuke platen gemaakt voor ze hun stijl begonnen te versnijden met Rock ‘n Roll en Stoner. Ik bleef proberen: “Okee, echte extreme deathmetal doen ze al lang niet meer maar dit is toch wel geinig? Een live-registratie van een concert in een grote schouwburg met het Koninklijk Ballet. Dat moet vast wel grappig geweest zijn. Bovendien klinkt hij lekker…” “Wat hebben we daar nou aan? Dat is toch geen reden om er meteen cd van uit te brengen? Zo’n fantastische setlist vind ik dit niet en aan dat ballet heb je niks als je deze cd thuis zit te luisteren…” “Maar het was voor die band vast wel erg tof…” probeerde ik nog. “Ach, misschien hadden we er gewoon bij moeten zijn…”
mij=Threeman