Bon Jovi, Poison, Robbie Williams. Als u nu niet al kokhalzend naar de prullenbak gereikt hebt, kunt u rustig door blijven lezen. Enuff Z’nuff is een bandje dat vorig jaar besloot de draad weer op te pakken van wat ze jaren ervoor ook al deden: radiofriendly poprock maken zoals voorgaande acts. Beatlesque melodieën, veel koortjes met mooie harmonieën en redelijk stevig gemixte gitaren die nergens uit de bocht vliegen. Gitarist Derek Frigo heeft het uitkomen van de plaat niet meer mee mogen maken, maar speelt hier nog wel op mee. Hij kan postuum tevreden zijn. De songs zijn geschreven om direct meegezongen te worden en geschikt om z’n Nederland Muzieklands enthousiast mee te zwaaien op een dorpsplein. Is dat erg? Nee hoor, je weet bij voorbaat wat je krijgt en het gebodene haalt moeiteloos de kwaliteitscontrole binnen het genre. De ware kritische muziekfreak zal er waarschijnlijk niet zoveel mee kunnen, maar in de zomer op het gras in het park zal dit vast een heel fijn plaatje zijn. Zonnetje erbij, goed gezelschap en langzaam wegzmmmmh…. wegzammmmmmh….. *wakker schrik* sorry…., wegzakken dus. Aanstekelijke liedjes die hetzelfde gevoel van rust oproepen als de Beatles in hun happy-go-lucky tijd, een paar ballads met een Simon & Garfunkel-gevoel en een heel enkele keer een wat wild gitaartje. Geschikt voor alle leeftijden. Volgens mij moet pappa Storm dit eens voor z’n kids draaien, die beginnen meteen mee te huppelen. Alleen zullen heel wat mensen in de platenbranche die de cd-titel in hun lijsten tegenkomen zich afvragen wat nou eigenlijk de titel is…
mij=Frontiers / Rough Trade