Enya – Amarantine

Vraagje. Wat is de bestverkopende artiest uit Ierland? Nou? Lastig vraag zeg je? Nee toch? Dat is U2 natuurlijk! En wat is dan de numero twee? Dat is lastiger hè! Maar het is dus Eithne Ní Bhraonáin. Maar we noemen haar Enya. De teller staat op dit moment ergens rond de 66 miljoen verkochte platen, maar misschien ondertussen ook wel op 67 miljoen. Enya heeft namelijk met Amarantine net een nieuwe cd uit en die gaat in deze cadeaumaanden als zoete broodjes over de toonbank. Een cd van Enya weggeven is namelijk een heel veilig cadeau. Want eigenlijk verandert er nooit wat aan de muziek van Enya. Net als aan haarzelf vermoed ik. Zelfs op de foto die de hoes van Amarantine siert lijkt ze nog steeds de jonge vrouw die ze was op haar doorbraakalbum Watermark. Ik weet nog hoe bijzonder ik die megahit “Orinoco Flow” van haar vond, maar de geflopte single “Evening Falls…” eigenlijk nog veel mooier. Maar ik schrok er wel een beetje van toen bleek dat zo ongeveer iedereen het mooi vond. Zelfs de kapper en de parttime mevrouw op het kantoor van de krant die ik bezorgde hadden haar cd gekocht. Hoewel, het is eigenlijk ook niet zo raar. Een engelachtige stem zingend over Zwitsalzeepzachte laagjes synthesizers gaat er natuurlijk ook in als gesneden koek. Daarom is een nieuwe Enya-cd ook een geheide hit. Het enige gewaagde aan Amarantine is dat er een liedje in het Japans op staat en drie in de fantasietaal Loxion. Verder is het als het pak koffie van de Douwe Egberts in het vak bij de Albert Heijn. Heel af en toe een andere verpakking, maar de smaak blijft vertrouwd goed. Behalve voor wie verwend is met een bonen verpulverende koffiezetter.

mij=Reprise / Warner