Eurosonic 2011 – Voorpret

Het moet gezegd worden, de nieuwe iPhone-applicatie van Eurosonic/Noorderslag 2011 is fenomenaal. Zelden zo gemakkelijk mijn programma kunnen samenstellen als dit jaar. Geen omcirkelde namen meer op een gekreukt blokkenschema, nee alles staat keurig op tijd en locatie gesorteerd op het vertrouwde schermpje. Het was wel even schrikken toen ik een blik wierp op de acts die ik voor donderdag had geselecteerd. Op ieder uur van de avond moest ik op minstens vier plaatsen tegelijk zijn! Omdat de razendsnelle File Under-scooter er dit jaar nog even niet inzit toch maar weer wat lastige keuzes maken.

mij=Door: Gr.R. en Blink.
Na driftig wegstrepen blijven de volgende namen staan: Op donderdagavond wordt het waarschijnlijk een hele klus om bij Agnes Obel binnen te komen, dus we beginnen kalmpjes aan bij de elektropop van Hundreds uit Hamburg. Vervolgens blijven we bij onze oosterburen bij de twee bloedmooie meiden van Boy, maar met pijn in mijn hart zal ik dan waarschijnlijk de om dezelfde tijd geplande optredens van Mads Langer, The Joy Formidable en Ólöf Arnalds moeten missen. Omdat nieuwe Britse hype The Vaccines helaas hebben afgezegd, kunnen we van Wallace Vanborn gaan genieten. Omdat File Under een reputatie qua Scandinavische zangeressen hoog heeft te houden, staan we even later natuurlijk vooraan bij Ingrid Olava om halverwege richting Britta Persson te sprinten. En als dat allemaal niet lukt dan kuieren we op ons gemakkie naar Anni B Sweet, een getalenteerde Spaanse singer-songwriter. De eerste avond wordt afgesloten in de Spieghel bij de band met de beste naam van het festival: Kiss The Anus Of A Black Cat. Gegarandeerd geen doorbraak in Amerika met zo’n naam. En mocht dat niet lukken dan schuiven we aan bij Ben L'Oncle Soul. Een Fransman op het Motownlabel, dat klinkt spannend!
Vrijdag wordt gelukkig ietsje eenvoudiger. Om 20:00 uur zijn er nog maar drie zalen waar we tegelijkertijd moeten zijn. In ieder geval willen we de nieuwe Engelse hype Brother meemaken. Zal een leuke rij worden daar bij Paleis. Even later in dezelfde zaal speelt Susanne Sundfør, maar ook hier dreigt een vroegtijdig vertrek om nog iets mee te kunnen pikken van de symphopop van Monarchy. Awkward I, voor de derde keer present, slaan we ook niet over. Blaudzun wel, die man heeft werkelijk overal gespeeld dit jaar! Als je vriendjes bent van Mercury Rev, dan trek je vanzelf aandacht. Een hippe naam ook, dus dat zijn al twee redenen om naar MLCD (My Little Cheap Dictaphone) te gaan. Reden drie is dat er toch al te weinig popopera's gemaakt worden. Vervolgens even de kragen omhoog en stiekem een blik werpen bij het spektakel dat een Destine-concert zou moeten zijn. Hopelijk valt het tegen want eigenlijk moeten we natuurlijk naar Yuck. Om 23:00 uur speelt White Lies in de 3FM tent. Hebben we zin om net als twee jaar geleden voor deze band in de rij te gaan staan? Waarschijnlijk niet. De echte rock ‘n’ roll komt natuurlijk van Blaas of Glory. Akoestische metal met blaasinstrumenten. Ze spelen meerdere keren deze avond en zijn dus niet te missen! En daarna naar Meindert Talma’s Ausputzer of Absynthe Minded Unplugged. Rond middernacht wordt het tijd voor de leukste Zweedse band van deze Eurosonic: Bye Bye Bicycle. Baskerville slaan we voor het gemak even over, want die spelen ook op Noorderslag.
De zaterdag van Noorderslag is helemaal een makkie eigenlijk. Vanwege een collectief zwak voor Eefje gaan we haar optreden zeker niet missen. Verder wel erg benieuwd naar A Silent Express. De twee bands met de belachelijkste namen van Noorderslag (de shoegaze van Eins, Zwei Orchestra en de hiphop van Boef en de Gelogeerde Aap) spelen tegelijkertijd maar mogen natuurlijk beide niet overgeslagen worden. Tijdens de uitreiking van de popprijs (Waylon? Caro? Alain?) speelt Kensington, dus er is wat afleiding. Gezien eerdere jaren wordt na de popprijs iedere planning volledig losgelaten, al zullen we wel van de partij zijn bij Dazzled Kid en Krach. Ruim 300 bands in 3 dagen. Topsport.