Thé Lau zingt: ‘Als ik een hond ben en jij mijn vlo / kan ik me nooit meer krabben.’ De Vlaamse zangeres Eva de Roovere won in 1999 weliswaar de juryprijs op het Leids Cabaret Festival, toch is hier geen sprake van humor. Lau zingt de regel in een teder duet met De Roovere. Verderop knarst Lau ook nog mooi knoestig: ‘Als ik een vijand ben en jij een vriend, kan ik je niet vervloeken’. Rechttoe en frontaal heet het liedje, je zou het lijfspreuk van Eva kunnen noemen. Liedjes gaan waar ze over gaan. Mijn Huis is een verzuchting over België, Antwerpen (een duet met Piet ‘Ozark Henry‘ Goddaer, die vocaal een beetje in de schaduw blijft) gaat over Antwerpen en het zomerse “Chocolat” is een Franstalige ode aan chocolade. Voort en voort gaat over jachtig leven, het eerste nummer waarop de invloed van Spinvis duidelijk hoorbaar is. Erik de Jong speelde mee, arrangeerde en schreef de prachtige weemoedtekst van “Elegie”. Pas bij herhaald luisteren valt op hoe knap de verschillende sferen en stijlen aan elkaar worden geknoopt, en hoe fraai de arrangementen, zoals dat van het gedicht “Au coeur au corps”. Middelpunt van de plaat is de ietwat hese, charmante stem van De Roovere. Met die stem kan ze verleiden, kan ze spotten en toont ze zich oprecht kwetsbaar. In Mijn Huis wordt niet heel diep gegraven, wel heel aangenaam gestreeld.
mij=Universal
2 reacties