De sterkste troef van Exit Ten? Zanger Ryan Redman! Omdat hij de vocalen van James Maynard Keenan en Serj Tankian in zijn stem verenigd heeft. En omdat hij die vocalen op gedragen wijze perfect inpast in de groteske rock met bombastische epische metaltrekjes. Melodieuze metalcore uit Reading, Engeland, dat vinden de heren het zelf. Dat metalcore is wat mij betreft gewoon Tool, Alter Bridge en Eleven Pictures bij elkaar. Niks mis mee. Alles klopt op deze tweede cd. De productie, het krachtige gitaarwerk naast voorbijzwevende soundscapes, echo’s en oerklappen in de drums en vooral die zanglijnen. Op Give Me Infinity wordt nog degelijk zangwerk verricht. Zo had de opvolger van Soundgardens Superunknown moeten klinken. Exit Ten heeft een warme, pure metal-rockplaat gemaakt met stuk voor stuk ijzersterke, weemoedige melodieën, epische flarden, spanningsbogen waar je u tegen zegt, levendige en broeierige gitaarpartijen en stiekeme productionele hoogstandjes. En dat alles zonder in te leveren op stevigheid. Juist de helderheid van elk instrument maakt de elf songs uiterst catchy. Nergens heb je als luisteraar het gevoel dat je intensief moet luisteren. Alle noten volgen elkaar natuurlijk op, ze zorgen ervoor dat je meegevoerd wordt in de songs. Exit Ten heeft met Give Me Infinity bereikt dat de luisteraar met niet de meest voor de hand liggende muziek direct in vervoering raakt. Dat valt bijna niet uit te leggen. Razend knap is het wel!
mij=Deep Burn/Essential
4 reacties