Het fijne van kleine kinderen hebben is dat je bij wijze van spreken continu tekenfilms op je buis kunt laten voorbijkomen en zelf lekker mee kunt kijken. Ik vind het af en toe zelfs verdomd verleidelijk om de koters voor de TV te parkeren met Jetix op, zodat ikzelf mijn eigen ding kan doen. Bijvoorbeeld eens rustig de krant lezen, zonder dat elke pagina die je omslaat een prop wordt. Best fout, ik geef het grif toe. Eigenlijk is Mike Patton nog steeds een groot kind met een enorme fascinatie voor tekenfilms. Dat blijkt wel weer uit de nieuwe plaat van de Fantômas, Suspended Animation. In dertig kleine fragmentatiebommen ‘beschrijft’ hij de dertig dagen van de maand april waarbij in elke track wel een sample zit van een stukje (klassieke) tekenfilm. Dit gebeurt op de gebruikelijke Fantômas-manier: kort, bizar en hard. Daar leent de bezetting van de Fantômas zich prima voor: Dave Lombardo drumt als een bezetene alle gaatjes dicht met onnavolgbare fills en King Buzzo en Trevor Dunn doen hetzelfde met hun instrumenten. Ondertussen leeft Patton zich helemaal uit met zijn ehhh… teksten. Intrigerend is het zeker, maar vermoeiend ook. Af en toe heb ik wel eens de indruk dat het niet slecht zou zijn om de TV voor kind Patton eens een tijdje uit te laten. Misschien ontstaan er dan in plaats van de korte fragmentatiebommen waar moeilijk een waardeoordeel over uit te spreken valt langere (en betere?) tracks waar wel een touw aan vast te knopen valt. Maar goed, Patton sluit vast niet voor niets af met de wijze woorden van Bugs Bunny: ‘Well, what did you expect in an opera? An happy ending?’
mij=Ipecac / Bertus