Volgens Far Out Recordings bestaat de Bossa Nova in 2008 vijftig jaar en dat is voor het label een reden voor een feestje. En hoe kan je dat als platenmaatschappij beter doen dan door het uitgeven van een verzamelaar. Dat Far Out Bossa Nova klinkt als een aangenaam feestje op een zwoele zomeravond is dan ook niet meer dan logisch. Wat wel ik weer een klein beetje minder vind, is dat het wel een feestje voor Far Out-intimi wordt. Het was misschien leuker geweest als labelbaas Joe Davis bij het samenstellen van de tracklisting gekozen had voor echt oude Bossa Nova-tracks die nog niet eerder op cd verschenen zijn. Dus zeg maar zoals Nicola Conte dat deed op zijn verzamelaar van vorig jaar. De tracks van artiesten als Joyce, The Ipanemas en Arthur Verocai kennen we al lang, en daar weten we ook al van dat ze erg fraai zijn.
Als er dan toch een feestje gevierd moet worden, dan kan mooi Azymuth op komen treden. Zij hebben namelijk ook een nieuwe plaat uit. Er gaapt een gat van maar liefst vier jaar tussen Butterfly en het vorige album Brazilian Soul. Misschien komt dat wel doordat er zo bizar veel gastmuzikanten vastgelegd moesten worden voor deze opnamen. De band bestaat als basis namelijk uit slechts drie muzikanten (Alex Malheiros, Roberto Betrami en Ivan Conti). Hun nieuwe cd is weer heerlijk lichtvoetig. Zelf noemen ze hun potpourri van samba, jazz, funk: samba doido. Dat betekent zoveel als gekke samba. Nou is dat wel een beetje overdreven, want echt gek wordt het eigenlijk bijna nergens. Hooguit in “Avenida Rio Branco” wordt het door de rare toetsenspel (of is het wel scratchen?) een beetje een dolle boel. Verder is het veiligheid troef. De band klinkt veel meer als een kabbelend beekje dan als een kolkende smeltwaterrivier of een hitsige Braziliaanse feestavond. Maar wie zijn cocktails zoet en voorspelbaar, maar wel lekker wil, is hier helemaal op zijn plek.
mij=Far Out / Rough Trade & Far Out / Rough Trade