Lang, lang geleden zat “Fast Eddie” Clarke in Motörhead. Maar hij was wel de gitarist van dienst op Ace Of Spades en is alleen al om die reden een legendarische gitarist. Na zijn vertrek uit Motörhead begon hij de band Fastway, samen met ex-UFO-bassist Pete Way – die overigens vrijwel direct weer afscheid nam. Het eerste album verscheen in 1983. Nu, bijna dertig jaar later, is het tijd voor album nummer vijf. Dit is het eerste materiaal met zanger Toby Jepson (Dio’s Disciples, ex-Little Angels, inmiddels toch al bijna vijf jaar in de band), terwijl het trio wordt volgemaakt door drummer Matt Eldridge. Verwacht geen Motörhead-kopie, want dat is Fastway nog nooit geweest en dat heeft Clarke heel verstandig ook nooit geprobeerd. Wat Fastway wel is, is een bluesgeörienteerde classic rockband. Zou ik er een naam aan moeten hangen, dan komt het waarschijnlijk toch nog steeds het dichtst in de buurt van UFO. Luister maar eens naar “Deliver Me” en je begrijpt wel waarom. Dat Pete Way feitelijk geen invloed heeft gehad, heeft voor de richting van de band weinig uitgemaakt. Clarke’s spel uit de Motörheadjaren is regelmatig herkenbaar, maar de nadruk ligt op de veelal mid-tempo riffs die logischerwijs het geluid meer moeten opvullen dan bij Motörhead het geval was. En daar is niets mis mee. Integendeel, Clarke en Jepson hebben een tiental heerlijke rocksongs geschreven waarin ongegeneerd ongecompliceerde rock van de jaren zeventig en tachtig te horen is. Maar o wat is het lekker. Een nieuw anthem zit er niet tussen, maar het niveau is constant hoog. Ouderwets? Och, vooral ouderwets lékker.
mij=SPV
4 reacties