Geen bespreking van I Love You, Honeybear zonder dat Josh Tillmans vorige carrière als drummer van Fleet Foxes even aangehaald wordt. En dat is ook niet zo gek, want eventjes – zeven jaar geleden alweer – waren de hemelse koortjes van Fleet Foxes de zomerhype op festivals. En iets van het geluid van Fleet Foxes heeft Josh Tillman a.k.a. Father John Misty ook meegenomen in zijn solowerk (zijn eerdere werk onder zijn eigen naam laat ik hier buiten beschouwing). Ging Father John Misty’s eerste plaat uit 2012 vrij onopvallend voorbij, opvolger I Love You, Honeybear lijkt zowaar uit te groeien tot een kleine hype. Zijn optredens in Nederland krijgen in de slipstream even juichende besprekingen. De fraai georkestreerde pop, in combinatie met de stem van Tillman – altijd net aan de goede kant van gladjes en keurig – en zijn gevoel voor mooie hooks, raakt een snaar. De associaties met Harry Nilsson, maar ook – dichter bij nu – met de platen van Adam Green liggen voor de hand en ik durf te wedden dat Tillman het werk van Brian Wilson uit z’n hoofd kent. Het feit dat muziek en teksten onbeschaamd theatraal, maakt dat I Love You, Honeybear vooral als een hele oprechte plaat klinkt. Zelfs regels als ‘everything is doomed / and nothing will be spared / but I love you, honeybear’ gaan ver voorbij schmieren.
mij=Bella Union / SubPop