Favez valt in de categorie sympathieke rockbands die al jarenlang zwoegend Europa rondtrekken in een krakkemikkige toerbus en maar blijven hopen. Hopen dat één liedje ervoor zorgt dat ze die gammele in kunnen ruilen voor een iets minder gammele. Of een ticket om een krakkemikkig busje te huren in de Verenigde Staten om daar hetzelfde te gaan doen. Al 20 jaar, zes albums en 1000 liveshows zijn deze Zwitsers zo in de weer. En eigenlijk stelden ze in al die tijd zelden tot nooit teleur. Ook hun nieuwste, zevende cd En Garde! is weer een prettige alternatieve plaat die na een drumroffel lekker aftrapt met “Tearing Down The Highway” en daarna laveert door het rocklandschap. Beetje punky (in het erg grappige “The Kids”), een beetje mellow emo (“Closet Astronaut”), een tikkie grotesque (“Sister Rose”), gevoelig (“Under The Sun”) met Favez kun je alle kanten op en eigenlijk zijn alle richtingen ook daadwerkelijk dik in orde op En Garde! Dat is een prettige conclusie. “Like The Old Days” heeft een behoorlijk bizarre tekst die ik interpreteer als dat Favez een band is die weigert om terug te kijken over de schouder en te mijmeren over oudejongenskrentebrood, maar vooruit kijkt. De tekst gaat in ieder geval recht doorzee en Chris Wicky trekt behoorlijk fel van leer. Gaaf is ook het weerbarstige “The Heart Of A Cynic”, dat diezelfde felheid heeft, maar ondertussen zijn de liedjes van Favez wel behoorlijke melodieuze oorwurmen die nog uren in je hoofd rondzingen. Wat je voor een deel ook op het conto kunt schrijven van producer Andrew Scheps (indrukwekkend CV heeft die man) die de band bijna live opnam in de Monnow Vally studios. Dat heeft de Zwitsers een van hun betere platen tot nu toe opgeleverd.
mij=Two Gentlemen / Konkurrent
4 reacties