Ergens halverwege Utrecht CS en Amsterdam CS viel het euromuntje. Ik was onderweg naar de dame in kwestie en was tot op dat moment nog niet echt onder de indruk van het werkje waar ik met haar over zou gaan spreken. Zo op het eerste gehoor was het album dat Karin Dreijer Andersson zonder hulp van broer Olof onder de naam Fever Ray in elkaar had gedraaid een stuk minder indrukwekkend dan Silent Shout. De voorlopig laatste output van The Knife was het muzikale equivalent van een kleurrijk monster dat luid brullend, onverwachts uit de struiken sprong om je de stuipen op het lijf te jagen en je vervolgens ten dans te vragen. Hoe anders is Fever Ray in dat opzicht. Het kenmerkende, regelmatig door de digitale mangel gehaalde, love-it-or-hate-it stemgeluid van Karin is gebleven. Zo ook de typerende vintage computersounds. Maar Fever Ray sluipt en siddert door het hoge gras, gromt zacht in het schemerduister en duikt net weg op het moment dat je haar kant op kijkt. Met mijn wang tegen het koude glas van de ruit van de treincoupé gedrukt, leek het alsof de klanken van het wonderschoon slepende “Keep The Streets Empty For Me” het voorbijtrekkende landschap vertraagden. De dikke waterdruppels aan de andere kant van het glas verwrongen de vormen en kleuren. Schrok ik nu net wakker of viel ik zojuist in slaap? Ergens halverwege Utrecht CS en Amsterdam CS.
mij=Rabid / V2
Het duurde bij mij ook eventjes, maar inmiddels is die flink onder mijn huid gekropen. Jeetje.
Ik vind het echt een wereldplaat.
Zelfs de grootste atheist (zoals ik) dreigt tijdens een concert van Fever Ray een religieus te worden. Op Lowlands was dat met mij wel het geval, dus ik ben in de heer (Dame?) en ga op 3 december naar Paradiso, kom met mij
KUT MUZIEK! BELACHELIJK! OVERRATED! ACHTERHAALD! HYPE TROEP! wees nou eens kritisch! deze muziek is NIKS WAARD.
Mathieu is gedumpt door een dinnetje die enorme Fever Ray-fan is?