Dubbel rondje Meteor City vandaag, het label dat zichzelf roemt als zijnde het in-house-label van de website stonerrock.com, het verzamelpunt voor stonerfans. Flood voldoet precies aan het signalement van de gemiddelde stoner-band: elementaire, stevige Sabbathiaanse riffs, stoffige drums, vintage sound en zwaar van begin tot eind. Het tempo ligt over de gehele linie niet al te hoog, en de band houdt ervan om grote spanningsbogen te bouwen, beginnend bij een rimpeltje om uiteindelijk bij een vloedgolf van geluid uit te komen. Met vier songs die toch ruim veertig minuten klokken is dit een behoorlijke kluif voor de doorzetters, want helaas weet Flood niet over de lengte van de plaat de aandacht even goed vast te houden.
Het verhaal van Snail is opmerkelijk: begin jaren negentig werden ze opgericht als trio en brachten vervolgens een plaat en wat singles uit. Vervolgens begon de band te werken aan de tweede plaat en in die tijd, zo halverwege de jaren negentig, ging de band ten onder aan “sex, drugs and rock and roll”, zoals ze openlijk vermelden op hun site. Nu, ruim zeventien jaar later, is de band heropgericht in de oude bezetting, hebben ze een gitarist toegevoegd en hebben ze eindelijk die langverwachte tweede afgemaakt. In tegenstelling tot Flood is Snail het soort stonerrock-band die behoorlijk tegen alternatieve rock aanleunt. De sound is weliswaar zwaar en behoorlijk log met de gebruikelijke Black Sabbath-riffs, maar door de cleane zang en poppy structuren neigt het toch ook behoorlijk naar bands als QOTSA, Melvins en het reeds vergeten Open Hand. In de meest catchy momenten neigt het zelfs enigszins naar de oer-grunge van Mudhoney en het vroege Nirvana, waarmee Snail (toevallig ook uit Seattle afkomstig) op een effectieve manier een brug slaat tussen stoner en grunge. Pakkende songs, goede sound, kortom, Snail levert met Blood een prima plaat af.
mij=Meteor City