Ik ben hier al vaker enthousiast over festivals geweest. De programmering is nooit 100 procent jouw smaak, dus in die uren dat er, volgens je eigen planning, niets interessants staat, kun je zwerven om eens wat nieuws te luisteren. En zo werd ik op Werchter volledig overrompeld door Florence + the Machine. Jubelend kwam zij tot mij, want jubelen dat kan ze, die lieftallige harpiste Florence Welch. Ze stond nog maar op het bijpodium, maar een korte wijle later nam die ouwe snoepert van een Bono haar, en de Machine, al mee op tournee met U2. Daar moeten haar de ogen zijn open gegaan en als ze al een droom had om een wereldberoemd rockartieste te worden, dan zag Welch, toch al een liefhebber van “Big American Pop” daar de weg. En die weg is dus naar groot, groter, grootst. Daar waar debuut Lungs, toch niet bepaald geen ondergeproduceerde plaat, nog zijn ingetogenere momenten had, zijn die op opvolger Ceremonials verdwenen. Het echoechoecho-apparaat staat vol open, alle studiotrukjes zijn uitgeprobeerd en de hele plaat ademt grote zalen! En dat pakt toch nog redelijk goed uit. Want zoals gezegd, Florence kan jubelen en zet daar een goed geoliede, op toetsen gedreven, band achter en uw festivalweide gaat plat! Ceremonials is over het geheel een minder coherente plaat dan Lungs, mede door de wat eenzijdige opbouw van de nummers, rustig refrein, bruggetje en vervolgens vol uit de kast met veelvuldige gedubde refreinen, maar de uitschieters, “Shake it Out” en “Water The Water Gave Me”, vergoeden heel veel. De harp is helaas opgeborgen, maar dat ding is toch nauwelijks hoorbaar achter op de festivalweide. Florence Welch denkt groot en ik hoor geen enkele reden om haar ongelijk te geven!
mij=Universal
Er zitten een paar mooie liedjes tussen, maar wát een aanstellerige vrouwenkitschplaat is het geworden zeg… Draaaaama. Die clips van d’r ook. Yech.
Vrouwenkitsch….?
Niet om beledigend te zijn, maar ken jij mannelijke muzikanten die werkelijk álles dichtplamuren met harpen, violen en die hele toei? Alsof je in een ijscobar staat en zegt: “doe alles maar”. De hele winkel leeggekocht hebben en dan moeten er óók nog een bon, zegels en wuppies bij. Dat idee.
De enige die nu bij mij opkomt die perfect aan bovenstaand profiel voldoet is de door mij zeer gehate Mika..
@Stonehead ehm ehm die zijn er toch wel 🙂
Vrouwenkitch vind ik ook niet het juiste woord, maar hoewel ik enthousiast was over “Lungs” (zie jaarlijst) vind ik het hier op het eerste gehoor ook allemaal een beetje té. De nummers volgen voor het grootste deel ook een behoorlijk voorspelbaar patroon. Misschien valt ie nog na wat luisterbeurten.
Je, om het op zijn Lowlands te zeggen, niet bang zijn voor of geen aversie hebben tegen de Alpha. Want dat is waar Florence duidelijk op mikt. Het is Groot Geluid en wellicht daardoor wat eenvormig zo af en toe. De pieken en dalen zijn ook wat hoger dan Lungs, maar al met al vind ik het dus geen verkeerde plaat. Maar ik ben, als ouwe progrockert en muzikaal groot geworden in de jaren tachtig, dan ook niet vies van een beetje Groot Geluid…
@Stonehead : Ik vind Sufjan Stevens hier helaas ook aan voldoen. Daar moet echt iemand de volgende keer in de studio tegen hem zeggen: maximaal 5 instrumenten per nummer, en geen 50. Sommige van die platen zijn zo volgepropt met elke instrumentje dat hij kon vinden, waardoor de mooie liedjes helemaal ondersneeuwen.
(Florence – meteen maar begonnen met een van de uitschieters volgens GrR – heb ik net 2 minuten volgehouden, toen werd de jeuk echt te erg)
Achja, Sufjan. The Age of Adz heb ik nog geprobeerd, maar inderdaad…
Wat Gr.R. de uitschieters van Florence vond, vind ik overigens juist niet het beste. Maar ja. De hype rondom dat ene nummer van Lana del Rey snap ik net zo min…
Eddy Baby: Sufjan heeft mystiek, iets ongrijpbaars in tegenstelling tot Florence. En als je erbij was in Eindhoven, hij kan binnen luttele seconden van orchestrale pathos naar slechts zijn stem en zijn gitaar. En iedereen in de zaal is muisstil. Dat is knap. Niks mis met veel harmoniën en instrumenten zolang het niet 24/7 alleen maar bombast is.
komt door de leuke Zundertse meskes
(zie link)
@Jasper1023: Dat geloof ik ook wel. Toch vind ik Sufjan vaak te veel. Minder is meer is niet zijn sterkste kant. En dat terwijl hij dat echt wel kan. Heb ‘m ooit in zijn eentje in Tivoli gezien, met alleen als extra alleen een aanwijsstok en kaart van Michigan. Fantastisch optreden. Maar sommige platen (age of adz, illinoise) trek ik helaas nauwelijks.
Ha, toeval. Nu staat Muse op, op Pinguin Radio. Die zijn ook niet bepaald van minder is meer. Soms vind ik het fantastisch, soms dodelijk vermoeiend.
Er zitten een paar mooie liedjes tussen, maar wát een aanstellerige vrouwenkitschplaat is het geworden zeg… Draaaaama. Die clips van d’r ook. Yech.
Vrouwenkitsch….?
Niet om beledigend te zijn, maar ken jij mannelijke muzikanten die werkelijk álles dichtplamuren met harpen, violen en die hele toei? Alsof je in een ijscobar staat en zegt: “doe alles maar”. De hele winkel leeggekocht hebben en dan moeten er óók nog een bon, zegels en wuppies bij. Dat idee.
De enige die nu bij mij opkomt die perfect aan bovenstaand profiel voldoet is de door mij zeer gehate Mika..
@Stonehead ehm ehm die zijn er toch wel 🙂
Vrouwenkitch vind ik ook niet het juiste woord, maar hoewel ik enthousiast was over “Lungs” (zie jaarlijst) vind ik het hier op het eerste gehoor ook allemaal een beetje té. De nummers volgen voor het grootste deel ook een behoorlijk voorspelbaar patroon. Misschien valt ie nog na wat luisterbeurten.
Je, om het op zijn Lowlands te zeggen, niet bang zijn voor of geen aversie hebben tegen de Alpha. Want dat is waar Florence duidelijk op mikt. Het is Groot Geluid en wellicht daardoor wat eenvormig zo af en toe. De pieken en dalen zijn ook wat hoger dan Lungs, maar al met al vind ik het dus geen verkeerde plaat. Maar ik ben, als ouwe progrockert en muzikaal groot geworden in de jaren tachtig, dan ook niet vies van een beetje Groot Geluid…
@Stonehead : Ik vind Sufjan Stevens hier helaas ook aan voldoen. Daar moet echt iemand de volgende keer in de studio tegen hem zeggen: maximaal 5 instrumenten per nummer, en geen 50. Sommige van die platen zijn zo volgepropt met elke instrumentje dat hij kon vinden, waardoor de mooie liedjes helemaal ondersneeuwen.
(Florence – meteen maar begonnen met een van de uitschieters volgens GrR – heb ik net 2 minuten volgehouden, toen werd de jeuk echt te erg)
Achja, Sufjan. The Age of Adz heb ik nog geprobeerd, maar inderdaad…
Wat Gr.R. de uitschieters van Florence vond, vind ik overigens juist niet het beste. Maar ja. De hype rondom dat ene nummer van Lana del Rey snap ik net zo min…
Eddy Baby: Sufjan heeft mystiek, iets ongrijpbaars in tegenstelling tot Florence. En als je erbij was in Eindhoven, hij kan binnen luttele seconden van orchestrale pathos naar slechts zijn stem en zijn gitaar. En iedereen in de zaal is muisstil. Dat is knap. Niks mis met veel harmoniën en instrumenten zolang het niet 24/7 alleen maar bombast is.
komt door de leuke Zundertse meskes
(zie link)
@Jasper1023: Dat geloof ik ook wel. Toch vind ik Sufjan vaak te veel. Minder is meer is niet zijn sterkste kant. En dat terwijl hij dat echt wel kan. Heb ‘m ooit in zijn eentje in Tivoli gezien, met alleen als extra alleen een aanwijsstok en kaart van Michigan. Fantastisch optreden. Maar sommige platen (age of adz, illinoise) trek ik helaas nauwelijks.
Ha, toeval. Nu staat Muse op, op Pinguin Radio. Die zijn ook niet bepaald van minder is meer. Soms vind ik het fantastisch, soms dodelijk vermoeiend.
“Nu staat Muse op, op Pinguin Radio”
da’s zeker de opvolger van Kink. ganse dag Muse. 😉
Er zitten een paar mooie liedjes tussen, maar wát een aanstellerige vrouwenkitschplaat is het geworden zeg… Draaaaama. Die clips van d’r ook. Yech.
Vrouwenkitsch….?
Niet om beledigend te zijn, maar ken jij mannelijke muzikanten die werkelijk álles dichtplamuren met harpen, violen en die hele toei? Alsof je in een ijscobar staat en zegt: “doe alles maar”. De hele winkel leeggekocht hebben en dan moeten er óók nog een bon, zegels en wuppies bij. Dat idee.
De enige die nu bij mij opkomt die perfect aan bovenstaand profiel voldoet is de door mij zeer gehate Mika..
@Stonehead ehm ehm die zijn er toch wel 🙂
Vrouwenkitch vind ik ook niet het juiste woord, maar hoewel ik enthousiast was over “Lungs” (zie jaarlijst) vind ik het hier op het eerste gehoor ook allemaal een beetje té. De nummers volgen voor het grootste deel ook een behoorlijk voorspelbaar patroon. Misschien valt ie nog na wat luisterbeurten.
Je, om het op zijn Lowlands te zeggen, niet bang zijn voor of geen aversie hebben tegen de Alpha. Want dat is waar Florence duidelijk op mikt. Het is Groot Geluid en wellicht daardoor wat eenvormig zo af en toe. De pieken en dalen zijn ook wat hoger dan Lungs, maar al met al vind ik het dus geen verkeerde plaat. Maar ik ben, als ouwe progrockert en muzikaal groot geworden in de jaren tachtig, dan ook niet vies van een beetje Groot Geluid…
@Stonehead : Ik vind Sufjan Stevens hier helaas ook aan voldoen. Daar moet echt iemand de volgende keer in de studio tegen hem zeggen: maximaal 5 instrumenten per nummer, en geen 50. Sommige van die platen zijn zo volgepropt met elke instrumentje dat hij kon vinden, waardoor de mooie liedjes helemaal ondersneeuwen.
(Florence – meteen maar begonnen met een van de uitschieters volgens GrR – heb ik net 2 minuten volgehouden, toen werd de jeuk echt te erg)
Achja, Sufjan. The Age of Adz heb ik nog geprobeerd, maar inderdaad…
Wat Gr.R. de uitschieters van Florence vond, vind ik overigens juist niet het beste. Maar ja. De hype rondom dat ene nummer van Lana del Rey snap ik net zo min…
Eddy Baby: Sufjan heeft mystiek, iets ongrijpbaars in tegenstelling tot Florence. En als je erbij was in Eindhoven, hij kan binnen luttele seconden van orchestrale pathos naar slechts zijn stem en zijn gitaar. En iedereen in de zaal is muisstil. Dat is knap. Niks mis met veel harmoniën en instrumenten zolang het niet 24/7 alleen maar bombast is.
komt door de leuke Zundertse meskes
(zie link)
@Jasper1023: Dat geloof ik ook wel. Toch vind ik Sufjan vaak te veel. Minder is meer is niet zijn sterkste kant. En dat terwijl hij dat echt wel kan. Heb ‘m ooit in zijn eentje in Tivoli gezien, met alleen als extra alleen een aanwijsstok en kaart van Michigan. Fantastisch optreden. Maar sommige platen (age of adz, illinoise) trek ik helaas nauwelijks.
Ha, toeval. Nu staat Muse op, op Pinguin Radio. Die zijn ook niet bepaald van minder is meer. Soms vind ik het fantastisch, soms dodelijk vermoeiend.
“Nu staat Muse op, op Pinguin Radio”
da’s zeker de opvolger van Kink. ganse dag Muse. 😉