Ooit, lang geleden, was daar ineens de immense populariteit van de rockballad. Heart met “Alone”, Scorpions met “Still Loving You”, Poison met “Every Rose Has Its Thorn”, u kent ze allemaal. Maar hardrockliefhebbers wisten toen al heel lang dat op elk studio-album tussen de harde gitaren mmestal één ballad stond en dat dat vaak een van de beste tracks was. Thin Lizzy’s “Still In Love With You” of Gary Moore’s “Parisienne Walkways” bijvoorbeeld. De impact was vaak ook groot omdat het de uitzondering op het album was. Met de toegenomen populariteit van het fenomeen rockballad kwam ook de serie Knuffelrock-cd’s. Alleen maar ballads, voor de mensen die alleen maar de ballads kenden en ook niet meer wilden kennen, het hitparadepubliek. In die categorie valt Foreigners I Want To Know What Love Is – And All The Ballads. Alle ballads bij elkaar geplempt, zonder de omlijsting met steviger songs. Bovendien zijn het allemaal nieuw opgenomen versies, ingezongen door de huidige zanger Kelly Hansen. Prima zanger, maar hij heeft bij aanvang van zijn dienstverband waarschijnlijk van opperhoofd Mick Jones te horen gekregen dat hij op staande voet ontslagen wordt als hij een poging doet om maar een millimeter af te wijken van het geluid en de zanglijnen van de oorspronkelijke zanger Lou Gramm. Muzikaal hebben de versies vaak een iets minder elektronische inslag, met gebruik van akoestische gitaren en conga’s. Dat is soms helemaal niet verkeerd, maar het is zo natuurlijk niet het origineel dat iedereen kent. Voor Foreignerfans was dit al een overbodige uitgave, en doordat het niet de originele versies zijn zal ook het Knuffelrockpubliek niet erg geïnteresseerd zijn. Interessant marketingconcept…
mij=Edel/V2
4 reacties