Een van mijn favoriete afleveringen van Never Mind the Buzzcocks was die waar Sebastian Bach te gast was. Deze voormalige zanger van Skid Row was zo druk bezig de All American Rockstar uit te hangen, dat hij niet doorhad dat hij voortdurend in de maling werd genomen. Die rockstarpose zit Bach zijn hele carrière al dwars. Jammer, want hij zingt de pannen van het dak. Bij Skid Row, maar ook in diverse grote Broadway-producties. Maar een dertiger met puberaal gedrag serieus nemen is lastig. Toch moet u dat eens proberen bij deze cd van Frameshift, een soloproject van de Duitser Henning Pauly. Bij de vorige Frameshift-cd was James LaBrie de zanger. Die kon uiteindelijk niet en Sebastian Bach werd aangetrokken om – nadat alle muziek al op de band stond – de vokalen in te zingen. En juist door Sebastian Bach krijgt dit project de juiste spanning mee. Zeg nou zelf, dan kun je toch wat. Het thema van de cd is ontleend aan Isaac Asimov: “Violence is the last refuge of the incompetent”. Geen makkelijk thema, maar Bach vertolkt de rol van diverse gewelddadige types met verve en weet Frameshift daarmee van een prima gemusiceerd progrockproject te promoveren naar een spannende rockopera van bij vlagen Savatage-achtige kwaliteit. Of hij de rol speelt van seriemoordenaar, verkrachter of gewelddadige leraar, hij weet je steeds geboeid te houden. Inmiddels is er onenigheid over de credits tussen Bach en Pauly, en gezien de manier waarop die ruzie wordt uitgevochten zal een vervolg er niet in zitten. Jammer, want dat verdient dit wel.
mij=Progrock / Bertus