Italiaans. Knap. Punkverleden. Zo al even drie argumenten om Francesca Lago bovengemiddeld interessant te vinden. De zangeres timmert al heel wat jaren aan de weg, maar blijft desondanks nog onbekend en onbemind. Haar veertien volgers op Twitter steken ietwat magertjes af tegen de tien miljoen van Lady Gaga. Of Siberian Dream Map daar verandering in zal brengen valt overigens te betwijfelen. Met “On My Way Back From The Moon” begint het album heel sterk. Het is een sfeervol nummer met een mooie opbouw en schitterende zang. Gaandeweg wordt het album ruiger en single “Slapstick” is een pittige maar toch redelijk subtiele scheldpartij. Op de meeste nummers wordt goed gebruik gemaakt van strijkers, zoals de cello in het fraaie “To The Wild”. De Italiaanse zangeres combineert het lieve van Heather Nova met het onvoorspelbare van PJ Harvey en het stoere van Skin, maar verliest ergens halverwege een eigen stijl. Ieder nummer afzonderlijk is prima, maar het album struikelt over de eigen diversiteit. Na drie luisterbeurten ben ik er uit: Francesca Lago is gewoon een Italiaanse Ellen ten Damme. Goed in heel veel dingen maar in niks echt uitmuntend.
mij=On The Camper / Import
2 reacties