De geschiedenis blijkt soms een stempel drukken op het heden. Hoe cliché en waar! De moord op aartshertog Franz Ferdinand betekende de start van de Eerste Wereldoorlog in 1914. Negentig jaar later brengt het uit Glasgow (Schotland) afkomstige kwartet Franz Ferdinand haar debuutalbum uit. Hiermee wil men de harten van de muziekliefhebber veroveren. Als je in Groot-Brittannië zou wonen dan kon dit je niet ontgaan zijn. Meestal kunnen wij van het vaste continent die hype’s wel laten voor wat ze zijn. Muzikaal zijn ze meestal oninteressant. In het geval van Franz Ferdinand kunnen we er wel eens spijt van krijgen als we dit doen. De kracht van hun debuutplaat zit hem in de diverse walletjes waarvan ze smakelijk eten. Allereerst is er al snel een vergelijking te maken met gitaarbands als The Strokes en the White Stripes. Toch zijn de nummers van Frans Ferdinand wat minder ruig, maar juist weer meer dansbaar dan deze twee. Het songmateriaal nestelt zich comfortabel in je hoofd en leent zich er uitstekend voor om binnen de kortste keren mee gezongen te worden. Of je nu wilt of niet. Neem alleen al de beide singles “Dart of pleasure” (ich heisse super fantastische) en “Take me out”. Er zijn echter veel meer parels te vinden, zoals de Belle and Sebastian -achtige opener: “Jacqueline”. Toch is het moeilijk om een favoriet nummer aan te wijzen. De nummers zijn gewoon stuk voor stuk erg sterk. Er zijn genoeg ingrediënten om een breed publiek aan te spreken. Wil je ze nog in een kleine zaal zien dan moet je er bij de komende tour door Nederland zeker bij zijn. Daarna kon het wel eens te laat zijn namelijk.
mij=Domino / Munich