Ik heb een zwarte broek, zwarte riem, zwart t-shirt, zwarte schoenen, een zwarte blouse en zwarte sokken aan, heb mijn haren zwart geverfd en gebruik zwarte make-up. Uiteraard. Op de platenspeler ligt een zwartgallige doemplaat van Joy Division. De elpees van The Cure, U2 en Echo and the Bunneymen slingeren door mijn kamer. Ik ben nu in de jaren tachtig – voor de jongeren onder u. Anno 2004 is er wel het e.e.a. veranderd. De laatste bands bestaan nog steeds, maar zijn allang niet meer zo alto als toen. Ze treden tegenwoordig vooral op in grotere zalen of zelfs stadions. Er staan echter nieuwe bands op die niet meteen een miljoenenpubliek zullen bereiken en nu helemaal te alternatief zijn. Er staan ook bands op die eerst in de geschiedenisboeken duiken, luisteren naar platen van de eerdergenoemde bands, voordat ze alternatief – denken – te zijn. Interpol is hier een goed en geslaagd voorbeeld van. Nu is er echter ook Frausdots uit Los Angeles. Ze doen hun eigen jaren ’80 retroding. Als je niet op de hoogte bent van hun voorbeelden is het vast een aangenaam plaatje – mocht je van dit geluid houden. Als je echter wel op de hoogte bent, dan doet het wat oubollig aan. Wat mij echter meer stoort is een jaren ’80 keyboard dat als een opvulling van het geluid wordt gebruikt. Toch staan er best aardige nummers op. Om het weer enigszins positief te laten eindigen zie ik deze plaat dan maar als een goede aanleiding om mijn oude elpees weer eens af te stoffen. Uit mijn platenkast haal ik als eerste Joy Division. Waar is echter mijn make-up gebleven?
File: Frausdots – Couture, couture, couture
File Under: half geslaagd jaren ’80 retroding
File Audio: [Dead wrong]