Freek de Jonge is voor mij zo langzamerhand in humor en zelfrelativering een soort kruising van Harry Mulisch en Rita Verdonk geworden. Als zanger heb ik hem nog steeds hoog zitten. Nou ja, als muzikale performer. Een goede zanger is hij niet en zal hij nooit worden, maar de muzikale projecten (met de Nits in Frits, met Robert-Jan Stips in onder andere Gemeen Goed en met het Metropole Orkest in Parlando) zijn steevast van goede kwaliteit. Zeker, de mensen waarmee hij zich omringt hebben daar een fors aandeel in, maar je met goede mensen omringen is ook een kwaliteit. Bovendien is De Jonge’s heldere en verhalende dictie de constante factor in de projecten. Eerst zou De Jonge dit album gaan maken met Daniël Lohues, maar die had het uiteindelijk te druk. Vervolgens schreef hij nummers met Neil Innes (Bonzo Dog Doo-Dah Band en muzikale sidekick van Monty Python, wiens “How Sweet to be an Idiot” al eerder door Freek gecoverd werd) en werd er materiaal aangeleverd door J.W. Roy, Boudewijn de Groot, (natuurlijk) Robert Jan Stips en Cok van Vuuren. Ocobar, de band van Cok van Vuuren, heeft het materiaal uiteindelijk uitgevoerd. Ocobar, ken ik die zegt u? Jazeker, dat is de band die wekelijks het programma Holland Sport begeleidt. Dat er nogal wat country- en surfelementen in zitten is dan ook niet zo gek. Dat past uitstekend bij de melancholische verhalen van De Jonge. Luister maar eens naar de gestaag meelopende banjo in “De Stille Jongen”. Het zit vaak tegen de countryrock aan, met uitstapjes richting De Dijk en André Manuel en de Ketterse Fanfare. Sfeervol en authentiek is het geworden, zowel in de muziek als in de zang. Waar ik De Jonge bij zijn gesproken radio- en televisieoptredens tegenwoordig acuut wegzap, is dit een cd die ik, net als die van Frits, tot in lengte van jaren zal blijven draaien. Misschien moet ‘ie dit maar gewoon blijven doen. O ja, en als u me kunt vertellen hoe het origineel van “Verscholen (achter zijn gitaar)” heet, ben ik u zeer dankbaar. Ik kan er maar niet op komen…
mij=V2
Ik vermoed dat de melodie van “Verscholen” gebaseerd is op “Me and Bobby McGee” van Kris Kristofferson, gezongen door o.a. Jerry Lee Lewis, maar onsterfelijk gemaakt door Janis Joplin op haar album “Pearl”.grtjs
Ha, leuk om na al die tijd nog een reactie te krijgen. Ik kan me je associatie voorstellen. Bij herbeluistering bedacht ik ineens wat de mijne – bij de eerste regels van het refrein – was: “Sylvia’s Mother” van Dr. Hook & The Medicine Show.
En nog een toevoeging – ik had ttv de recensie alleen bestanden – het nummer blijkt van Boudewijn de Groot te zijn…
Overigens hoort authentiek in het rijtje urgent en relevant…
Daar ben ik het niet mee eens. Authentiek is beschrijvend, urgent en relevant zijn waarde-oordelen. Dat je met authentiek het gevaar loopt een stoplap te gebruiken is weer iets anders..