Om eens een einde te brengen aan de diverse op het randje van omvallen balancerende stapeltjes met CD’s in onze woonkamer, besloot ik de mouwen op te stropen en de boel opnieuw te alfabetiseren. Eerst nog even een nieuwe kast bij de kringloop op de kop getikt en aan de slag gegaan. Meteen ook maar een rete-handige app geïnstalleerd, waarmee je barcodes kunt scannen en toevoegen aan je discogs.com-account. Waarom vertel ik dit? Soms is de barcode niet bekend en moet je zelf op de site grasduinen om bijvoorbeeld die speciale Record Store Day-EP op vinyl van Frida Sundemo toe te voegen. En wat zag deze Europeaan, die met smart op het moment zit te wachten, dat er eindelijk een volwaardig debuutalbum uitkomt van deze Zweedse electropop-prinses? In Japan zijn er zowaar al twee (2!) albums van haar verschenen. Huh? Waarom stond daar niks over op haar eigen site? Die verkoopt alleen een linnen tas… Zou ze zich ervoor schamen? Het koste me een aardige duit, die Japanse import, maar ik hoor toch werkelijk niks waarvoor ze het schaamrood op de kaken zou moeten krijgen. Natuurlijk klinkt haar eerste album Dear, Let It Out uit 2010 nog wat voorzichtigjes, maar juist daardoor ook een heerlijk soort naïef en speels. Soms meen ik zelfs door die heliumstem en hetzelfde verfijnde gevoel voor melodie op de vrouwelijke electro-evenknie van Mews Jonas Bjerre te zijn gestuit.
Het meer zelfverzekerd klinkende For You, Love uit 2013 bevat de eerdergenoemde EP. Verder aangevuld met de louter digitaal verschenen, onweerstaanbare singles “A Million Years” en “For You, Love” plus nog wat nieuw materiaal dat daar absoluut niet voor onderdoet. Nu kan ik me voorstellen dat de aanschaf van dure import uit Japan misschien te veel gevraagd is, maar liefhebbers van acts als Robyn, Annie, Kate Boy en Goldfrapp zijn alvast gewaarschuwd…
mij=Import/Victor Entertainment inc.