Funeral For A Friend is een van de vele post-hardcore bands die door een major binnengehaald werden als een kip met de gouden eieren, maar na een of twee albums (en waarschijnlijk tegenvallende verkoopcijfers) net zo gemakkelijk weer aan de kant geschoven werden. De kans dat dan de pijp aan Maarten gegeven wordt zit er al snel in. Eigenlijk had ik daarom verwacht dat na de verzamelaar Your History Is Mine: 2002-2009 voor Funeral For A Friend de koek wel op zou zijn. Niet dus. Twee jaar later is er nu toch Welcome Home Armageddon. Het recept van Funeral For A Friend is een beproefde. Melodieus, hard en snel meeblerbaar. Met de tikkie nasale stem van Matthew Davies en de goede brul van drummer Ryan Richards die elkaar afwisselen en aanvullen. Waarom zou je ook dingen veranderen die zichzelf in het verleden succesvol gebleken zijn? Opvallend vind ik bij Funeral For A Friend zoals altijd weer het gitaarspel. Zet er een andere zanger bij en Prikkie wordt er vast wild van. Maar dat zit er vanzelfsprekend niet in. Kleine verrassing zit er nog naar het einde van de plaat toe wanneer de band in “Broken Foundation” nog even snel doorschakelt naar de overdrive. Ik vind dat zeker een van de leukere tracks van Welcome Home Armageddon. Al is het lekkere rauwe “Front Seats To The End Of The World” waarin Richards het gros van de ‘vocalen’ voor zijn rekening neemt ook tof. Niets mis verder met deze plaat, zelfs de mellow nabrander van het titelnummer vind ik wel oké.
mij=Roadrunner / CNR
4 reacties