Fyfe Dangerfield – Fly Yellow Moon

Ah, wat zijn tussendoortjes soms toch zalig! Ik word erg gelukkig van de nieuwe plaat van de Guillemots – of nee, ik bedoel van hun zanger. Er staat een paar tracks op diens soloplaat Fly Yellow Moon dat je in feite puur Guillemots kunt noemen door hun volle bandsound, en dat de singles van Red makkelijk verslaat. Ten eerste is dat de opener “When You Walk In The Room”, waarin Fyfe enthousiast de Michael Jackson uithangt. Daar schuren nog wat gitaren heerlijk overheen en de melodie is bijna even intens als in het fenomenale “Who left the lights off baby”. Prachtig! En ten tweede is er de suikerzoete discopop-single “She Needs Me”, waarin meer blikken strijkers worden opengetrokken dan op een gemiddelde oudejaarsavond. Maar de rest van de plaat is anders dan dat. Het merendeel bestaat uit lieve, vaak akoestische ballads, waarin de romanticus in Fyfe de kans krijgt. Verwacht geen crooner-plaat, daar klinkt zijn stem te fragiel en persoonlijk voor, en de composities zijn ook Beatles-achtiger dan dat (al kun je kritiek hebben op de wat simpele teksten). De uitvoering is al even puur: in “Livewire” begeleidt Fyfe zichzelf op piano, “High on the tide” eindigt als onbezorgde meefluiter en “Don’t be shy” blijkt een avondsluiter waar Reinhold Mey zich in thuisgevoeld zou hebben. Het hele album schijnt trouwens in slechts vijf dagen gemaakt te zijn. Ander goed nieuws: volgens Fyfe’s Twitter is hij momenteel alweer met nieuwe, ‘echte’ Guillemots-opnames bezig. En er schijnt een uitvoering van Fly Yellow Moon met een bonus-cd te zijn. Die moet ik nog horen.

mij=Geffen / Universal