Gabriel Rios – Ghostboy – File Under: New Music

Als ik in Puerto Rico zou wonen en een blond engeltje zou mij influisteren dat ik alles achter zou moeten laten en haar moet volgen naar België, zou ik het wel weten. Ik zou over de grond rollen van het lachen, het engeltje zeggen dat ze maar een ander slachtoffer moest zoeken en vervolgens weer genieten van al het goede dat de Caribiën te bieden heeft. Gabriël Rios dacht daar anders over, trok zijn stoute schoenen aan en vertrok naar Gent. Zeg nou zelf, dat is toch best gestoord? Gelukkig is’ie niet geheel tot slachtoffer verworden van de Gentse muziekmaffia, maar er net genoeg eigenwijsheid van meegetrokken om niet als de Belgische Manu Chao – of veel en veel erger Ricky Martin – uit de hoek te komen op zijn eerste cd Ghost Boy. Zijn Caribische roots verloochent hij dus gelukkig geenszins. En dat betekent dus vooral zon, zon en nog eens zon. Neem alleen al de single “Broad Daylight”. Daar is geen slecht humeur tegen bestand en straalt zo dat het bijna een gevaar wordt voor de volksgezondheid. Houd de hoge zonnefactor maar bij de hand dus. Op een de laatste paar tracks duikt Rios overigens nog wel de binnenlanden van Puerto Rico – of de Ardennen zo je wilt – in en dan wordt het toch nog wel een beetje donker met brullende medicijnmannen en zo. Tja ik vind het überhaupt al knap dat je zulke zonnige muziek kunt maken als je in dit deel van de wereld kunt maken, dus die paar donkere wolken verbazen me niets. En zeg nou zelf, altijd zon is toch ook maar zozo?