Waarom klinken blackmetaldrums altijd zo belabberd? Die dubbele bassdrum klinkt net als het kattenluikje bij mijn buren. Flepflepklep. Zoiets. Verder is dit conceptalbum van het uit de marinestad Bergen afkomstige Galar alleraardigst in zijn opzet. Je moet die jongens ook niet boos maken, want voordat je het weet staan ze je ‘s nachts op te wachten met een brandende fakkel in hun geschminkte echte mannenklauwen. Het concept is zoals alle Noorse metalbands; de winter aldaar is lang, donker en koud. Daar kun je over doormalen en lekker lezen (het aantal bibliotheekpasjes is exorbitant hoog in vergelijking met andere Europese landen) of je kunt erover doormalen en muziek maken. Tja en Galar doet dat met een Paradise Lost-aanpak en koppelt gedragen Teutoons symfonisch gebulder af met folky interludes, klassieke piano en hoorngeschal. Wat mij het meest bevalt zijn de dissonante gitaarpartijen die alle gedragenheid extra lading meegeven. Enorm meeslepend. Maar, laat de volgende keer in godsnaam de productie van de drums over aan een goede knoppendraaier met oren aan zijn hoofd.
mij=Bertus