Oké, het is confession time. Gang of Four is een band die me eigenlijk altijd volledig ontgaan is. Ik kende de naam, wist dat ze van grote invloed waren op veel door mij bewonderde artiesten en wist dat ze regelmatig uit elkaar gingen en later weer samenkwamen. Maar kon ik zo drie nummers van Gang of Four opnoemen? Nee absoluut niet. Behoorlijk onbevangen zet ik dus ook ruim dertig jaar na het ontstaan van de band hun nieuwe album Content op. En het bevalt, al klinkt het album toch enigszins gedateerd. De gejaagde sound van bands uit de jaren tachtig als The Sound is duidelijk hoorbaar en je merkt dat de heren niet piepjong meer zijn. Ook de militaristisch schreeuwerige zang op enkele nummers is iets dat je vandaag de dag niet vaak meer hoort. Overduidelijk is ook welke bands ongetwijfeld beïnvloed zijn door deze vier. Ik hoor bijvoorbeeld duidelijk LCD Soundsystem op “I Party All The Time” en Grinderman op “You Don’t Have To Be Mad”. In een boeiend interview zei de enigszins gefrustreerde ex-bassist Dave Allen onlangs het volgende: “I don’t believe the world needs an album of new music from an entity called Gang of Four.” Hij heeft waarschijnlijk wel gelijk en ik ben door Content ook niet meteen fan geworden, maar het album is goed genoeg om eens wat meer in het verleden van Gang of Four te gaan rondneuzen. Laat ik maar eens beginnen bij het debuut Entertainment! uit 1979 en dan langzaam naar Content toewerken, want Gang of Four niet kennen schijnt een doodzonde te zijn.
Mij=Grönland / Rough Trade
4 reacties