‘First solo CD From the Singer for Red Dress’ zegt het stickertje voorop de cd. Hmm, eerst Red Dress maar eens opzoeken dan. Het blijkt een band te zijn die sinds 1976 met tussenpozen art rock en funk combineerde en wereldberoemd was in Seattle, voor de grunge daar écht wereldwijd doorbrak. Gary Minkler is de zanger van dat gezelschap, die op Little Trailer Ruby – hoewel grotendeels begeleid door Red Dress-collega’s – heel anders uit de hoek komt. Het is Americana met een flinke lik soul erin. Hij klinkt vaak als Nathaniel Mayer door zijn zelfde soort aangenaam doorleefde stem met opvallend vibrato. Muzikaal beweegt het zich ergens tussen Tom Waits, John Hiatt en Van Morrison: eerst zorgen voor een goed liedje, en dat dan met goed doordachte maar niet overdadige arrangementen nóg sterker maken. Zo kent opener “Where I Am” rockier gedeelten, afgewisseld met veel ingetogener stukken opgesierd met trekharmonica en een soulkoortje. Het is echter de stem van Minkler die de hoofdrol speelt op dit nummer en op het hele album. En terecht, want dat is een wonderschone soulstem. Geen toonladdertjes-op-en-neer-soulstem, maar een gruizige stem met genoeg soepelheid om veelzijdig te zijn. Daarnaast heeft Minkler gitaar gespeeld op dit album, iets wat hij in Red Dress nooit gedaan heeft. De regelmatig terugkerende koortjes doen denken aan Motown in de jaren zestig, terwijl Minkler juist veel minder gepolijst klinkt. Dat geeft een heerlijk contrast. Een paar keer zit er een stukje spoken word tussen (“The Mammoth Bunch”, het begin van “Somewhere Between the Come and Go”), waarbij door zowel wijze van vertelling als muzikale achtergrondgeluiden de sfeer van het album niet verloren gaat. Je vraagt je wel af of Minkler niet een glansrijke carrière is misgelopen door dit album pas nu op te nemen. Ach, wat maakt het uit. Hij heeft het in elk geval nú opgenomen. Dat is hoe dan ook de moeite waard geweest.
mij=Green Monkey / Clearspot
4 reacties