Gavin Friday – catholic

Als de Ier Gavin Friday voor het eerst sinds zestien jaar weer een album uitbrengt en hij zichzelf als dode afbeeldt, met de Ierse vlag en een kruis met Jezus, dan moet het verhaal dat verteld moet worden urgent zijn. De redenen kan ik wel bedenken: de belabberde financiële stand van het land en ook de in opspraak geraakte katholieke kerk lijken mij als redenen inkoppers. Dit blijkt niet te kloppen. Nou was Friday ooit voorman van de shockband Virgin Prunes en een oude vos verleert zijn streken niet. Een beetje shockeren kan immers nooit kwaad. Het verhaal dat Friday vertelt is echter veel subtieler, want ook al gaat de song “Lord I’m Comin'” over een gevallen soldaat, de rest van de liedjes lijken een persoonlijkere insteek te kennen. Het verlies of dreigende verlies als thema op catholic (dat als titel bewust geen hoofdletter heeft gekregen) leent zich prima om eens goed over na te denken. Muzikaal zoekt Friday zijn weg zonder échte beroemdheden. Nee, zelfs vriend Bono draagt aan geen nummer bij. Ook een oude makker als Maurice Seezer schittert in afwezigheid. Al halen beiden het nog wel tot het danklijstje in het boekje. De grootste strijder in deze is Herbie Macken, die vooral op keyboards, piano en gitaar zijn stempel drukt op dit album. Qua productie moet ik erg aan het werk van Brian Eno (met U2 en Bowie tijdens zijn Berlijn-periode) denken, maar Ken Thomas (o.a. Sigur Ros, Cocteau Twins) is hier het mannetje. Hij maakt er een melancholische en zweverige plaat van die langzaam haar geheimen prijsgeeft. Friday mag dan wat jaartjes ouder zijn geworden, ik blijf de man bewonderen.

mij=Rubyworks / Konkurrent