Eindelijk heb ik vakantie, vier weken nog wel. Het voelt echter niet als vakantie. Het waren drukke laatste weken, waardoor mijn gedachten daar zeker niet bij waren. Bovendien werkt het weer ook niet mee. Ik voel me meer als iemand die aan een winterslaap toe is, dan aan strandwandelingen, om eens iets te noemen. In de auto op mijn (voorlopig) laatste werkdag draai ik de wat sombere muziek van de Amerikaan Georgio ´The Dove´ Valentino. Hij wist als begeleiding op The Sorrows Of Young Georgio ex-leden van Tuxedomoon te strikken. Het album valt onder de theatrale Kurt Weilltraditie waarmee bijvoorbeeld David Bowie veel succes had. Wat opvalt is, dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld Bowie, Valentino zijn stem onder de muziek heeft gezet. Alsof er een zwarte Tindersticksachtige sfeer neergezet moest worden, waarbij de stem als een van de ondergeschikte instrumenten dienst doet. Ondanks dat het geen vervelende cd is, wordt het door de keuze een wat eenvormig album. Het valt mij op de cd-speler in de auto niet eens op dat na vijf nummers met een lengte van nog geen achttien minuten, het weer opnieuw begint. The Sorrows Of Young Georgio blijkt een ep te zijn. Wel met een prachtige hoes trouwens.
mij=Clearspot
4 reacties